Rewolucja neolityczna – nazwa określająca przejście z koczowniczego trybu życia związanego ze zbieractwem i
łowiectwem
do trybu życia osiadłego związanego z
rolnictwem
.
Rewolucja neolityczna rozpoczęła się około 10 000 lat p.n.e. wśród ludów
Bliskiego Wschodu
zamieszkujących obszary
Mezopotamii
,
Syrii
i
Egiptu
. Jednocześnie rozpoczęła się epoka kamienia gładzonego –
neolit
. W VII i na początku VI tysiąclecia społeczności rolnicze zasiedliły
Cypr
,
Kretę
i południowe
Bałkany
. W VI tysiącleciu pojawiły się na terenie
Iranu
,
Turkiestanu
i południowej
Ukrainie
. Do około 4 500 r. p.n.e. proces osiedlania się pierwotnych rolników objął już większość Europy, w tym Polskę (
kultura ceramiki wstęgowej
). W latach 2 500-1 800 rolnictwo dociera do doliny
Indusu
(
Harappa
i
Mohendżo-Daro
). W II tysiącleciu pojawia się na
Dalekim Wschodzie
.
Pierwsze rolnicze wspólnoty powstały w
Anatolii
,
Syrii
i
Palestynie
. Do najstarszych znanych osiedli zaliczają się:
Çatal Höyük
,
Jerycho
i Mujerbat.
Obok nich wiodły życie grupy pasterzy, które czasowo zmieniały miejsca zamieszkania, wędrując w poszukiwaniu odpowiednich pastwisk dla udomowionego bydła i innych gatunków zwierząt.
Na podstawie ostatnich badań, powoli odchodzi się od używania tego terminu, przyjmując nastanie neolitu jako procesu bardziej złożonego i dłuższego w czasie.
Skutki rewolucji neolitycznej:
- osiadły tryb życia
- rolnictwo kopieniacze i irygacyjne
-
chów zwierząt
- wytwarzanie tzw. produktów wtórnych chowu
- handel i usługi
- profesjonalizacja życia społecznego
- wynalezienie
garncarstwa
i
tkactwa
- eksplozja demograficzna
- stworzenie społecznej hierarchii, powstanie klas
- eksploatacja zasobów naturalnych na niespotykaną wcześniej skalę
- zasiedlanie nowych terenów
- regulatory przyrostu naturalnego: konflikty zbrojne, klęski głodu i
epidemie
Zobacz też