Kościół św. Gereona, noszący także wezwanie
św. Marii Egipcjanki
– nieistniejący już
kościół
, którego szczątki znajdują się na
wzgórzu wawelskim
w
Krakowie
. Powstał prawdopodobnie około połowy
XI wieku
(na miejscu starszej budowli) i być może pełnił funkcję reprezentacyjnej kaplicy pałacowej (choć istnieją również inne teorie na ten temat, m.in. łączące tę świątynię z
benedyktynami
).
Na pozostałości po tym kościele, znajdujące się pod dziedzińcem Batorego i zachodnim skrzydłem zamku, natrafił w
1914
roku prof.
Adolf Szyszko-Bohusz
, który uznał je za relikty pierwszej
katedry wawelskiej
, tzw. chrobrowskiej. Pogląd ten obaliły badania prowadzone w latach 80.
Kościół ten zbudowany był w formie
trójprzęsłowej
bazyliki
z
transeptem
.
Fasada
zachodnia miała dwie
wieże
, a pod prezbiterium zakończonym apsydą znajdowała się trójnawowa
krypta
. Mniejsze apsydy znajdowały się we wschodnich ścianach ramion transeptu. Najbardziej charakterystyczną cechą architektury kościoła były rzadko spotykane
empory
na zakończeniu ramion transeptu, pochodzenia
karolińskiego
. W
XIII w.
świątynia zredukowana została o część nawową, a pozostały fragment zaczął funkcjonować jako kaplica pod wezwaniem św. Marii Egipcjanki. Po kolejnych przekształceniach kres kaplicy przyniosła przebudowa zamku wawelskiego na początku
XVI w.
Według
ezoteryków
pod fundamentami tego kościoła znajduje się
czakram wawelski
wspominany już przez
Apoloniusza z Tiany
.
Literatura
-
Skowron Ryszard
Wawel. Kronika dziejów, Kraków: Zamek Królewski na Wawelu, 2001,
Linki zewnętrzne