Folkloryzm – wybieranie elementów pochodzących z
folkloru
ludowego i cytowanie ich w oderwanym od pierwotnych znaczeń kontekście. Jako jeden z pierwszych termin ten zaproponował
Józef Burszta
w celu oddzielenia kategorii folkloru od folkloryzmu.
Za czasów
PRL-u
filozofia folkloryzmu zaowocowała np. stworzeniem
Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca "Mazowsze"
,
Zespółu Pieśni i Tańca "Śląsk"
czy
Zespołem Pieśni i Tańca "Rzeszowiacy"
, wykorzystujących jedynie elementy kultury ludowej.
Inaczej, folkloryzm to styl
kultury popularnej
i
masowej
, opierający się na twórczej adaptacji, przekazywaniu i naśladownictwie elementów
folkloru
przez osoby nie związane z daną tradycją kulturową; powstanie folkloryzmu wiąże się z pojawieniem się (1. poł. XIX w.) ideologii ludowości, uznającej
folklor
za istotną wartość estetyczną i ważny element kształtowania postaw
nacjonalistycznych
; obecność fokloryzmu wiąże się głównie z modą "na ludowość" w
kulturze popularnej
, m.in. w
muzyce
(np. komercyjne sukcesy
Gorana Bregovicia
,
Kayah
, zespołów
De Press
i
Brathanki
),
architekturze
,
plastyce
, rzemiośle artystycznym, dekoratorstwie wnętrz; folkloryzm przybiera także oficjalne, zinstytucjonalizowane formy, często inspirowane lub wspierane przez państwo, np. w Polsce CPLiA, Stowarzyszenie Twórców Ludowych, zespoły "Mazowsze" i "Śląsk", festiwale kultury ludowej, uroczystości
dożynkowe
.