Spółgłoska zwarta ejektywna dziąsłowa – rodzaj dźwięku
spółgłoskowego
występujący w
językach naturalnych
. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej
IPA
oznaczanej symbolem: [tʼ].
W czasie
artykulacji
artykulacji wariantu dziąsłowego [tʼ]:
modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku ruchu krtani do góry przy zwartych wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga
inicjacji
krtaniowej i
egresji
,
przednia część języka
lub
jego sam koniuszek
kontaktuje się tuż
za górnymi dziąsłami
, tworząc
zwarcie
. Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową. Ruch krtani do góry powoduje wzrost ciśnienia i w efekcie do przerwania utworzonej blokady i wybuchu (
plozji
)
pozycja języka i ust może zależeć od kontekstu, w jakim występuje głoska.
wiązadła głosowe są zwarte i nie drgają periodycznie, spółgłoska ta jest
bezdźwięczna
Warianty
Warianty [tʼ] różnią się dokładnym
miejscem artykulacji
, które przede wszystkim może być zębowe a nie jak opisane powyżej dziąsłowe. (Porównaj warianty [t]:
zębowy
i
dziąsłowy
.)