Oblężenie Wielkich Łuk miało miejsce od 1 do 5 września
1580
roku podczas kampanii wielkołuckiej będącej częścią
wojny polsko-rosyjskiej 1577-1582
prowadzonej przez
Stefana Batorego
.
Podczas narady wojennej w
Czaśnikach
18 lipca
1580
roku rywalizowały ze sobą dwie koncepcje prowadzenia działań wojennych. Rozważano uderzenie bądź w kierunku
Pskowa
lub atak na
Smoleńsk
. Ostatecznie zwyciężył wariant pośredni polegający na zdobyciu twierdzy
Wielkie Łuki
. Stąd zamierzano kontynuować działania w kierunku
Pskowa
, w wyniku których planowano odciąć
Inflanty
od ziem moskiewskich.
Zbudowana z drewna i ziemi twierdza Wielkie Łuki nad rzeką
Łowacią
sąsiadowała z drewnianym miastem, które spalono, aby nie dawało osłony przeciwnikowi. Atak na twierdzę rozpoczął się
1 września
ostrzałem artyleryjskim i akcjami piechoty usiłującej podpalić umocnienia i zedrzeć darń z wałów. Przekopano również groblę spiętrzającą wody rzeki Łować. Ostatecznie obrońcy nie nadążali gasić wybuchających pożarów i poddali płonącą twierdzę
5 września
[1].
Do zdobytej twierdzy wdarła się czeladź obozowa i Węgrzy. Jednak zamiast zająć się gaszeniem pożaru rzucili się na rabunek. Gdy ogień dotarł do prochowni nastąpił wybuch, który zniszczył większość twierdzy, zabił 200 Polaków i Węgrów oraz większość załogi moskiewskiej. Po tym zdarzeniu Stefan Batory natychmiast rozkazał odbudować twierdzę.
Przypisy
- ↑ J. Natanson-Leski, Epoka Stefana Batorego w dziejach granicy wschodniej Rzeczypospolitej, Warszawa 1930, s. 64.