Barbara Hohenzollern (ur.
29
lub
30 maja
1464
w
Ansbach
, zm.
4 września
1515
) - margrabianka
brandenburska
,
księżna głogowska
.
Była córką
Albrechta Achillesa
, margrabiego brandenburskiego, i jego drugiej żony Anny, księżniczki saskiej.
11 października 1472 r. w Berlinie poślubiła księcia
Henryka XI
głogowskiego, po śmierci małżonka w
1476
r. do śmierci zamieszkała na
zamku
w
Krośnie Odrzańskim
, który stał się odtąd "siedzibą wdów".
19 lub 20 sierpnia 1476 r we
Frankfurcie nad Odrą
poślubiła
per procura
Władysława II Jagiellończyka
. Właściwy ślub i koronacja Barbary miały odbyć się w
Pradze
17 lutego
1477
r. Termin ten, przekładany przez
Władysława II Jagiellończyka
nie został dotrzymany. Król nie był już zainteresowany ożenkiem z Barbarą, gdyż utraciła ona swój posag - odziedziczone po zmarłym mężu
księstwo głogowskie
, które zajął zbrojnie
Jan II Szalony
popierany przez
Macieja Korwina
. Pomimo starań ze strony
Hohenzollernów
, aby małżeństwo doszło do skutku, król wycofał się z wcześniejszych umów małżeńskich z Barbarą. Formalnie małżeństwo to zostało rozwiązane w
1500
r.
Barbara 25 lipca
1492
r. zwolniła
Władysława II Jagiellończyka
z wszystkich zobowiązań małżeńskich, a także dążyła do przeprowadzenia rozwodu w
Rzymie
. Powodem były jej potajemne zaręczyny ze szlachcicem Konradem von Heydek. W
1493
r. bracia Barbary, by nie dopuścić do tego małżeństwa, uwięzili ją w zamku
Plassenburg
, gdzie spędziła kilkanaście lat w odosobnieniu.
Nie wiadomo dokładnie, gdzie zmarła; została pochowana w klasztorze w
Heilsbronn
.