Zugspitze (2962 m n.p.m.) – najwyższy szczyt górski w
Niemczech
.
Położenie i okolica
Zugspitze należy do pasma górskiego
Wettersteingebirge
znajdującego się w
Alpach
bawarskich (Tyrolsko-Bawarskich Alpach Wapiennych) na granicy niemiecko-
austriackiej
w okręgu
Garmisch-Partenkirchen
. Nazwa góry pochodzi od częstych
lawin
(z
niemieckiego
: Lawinenzüge) schodzących w dół stromej północnej ściany.
Na masywie Zugspitze spotykają się grań główna Wetterstein (stanowiąca granicę pomiędzy Austrią i Niemcami), grań Blassen i grań Waxenstein. Również tutaj znajdują się dwa z kilku niemieckich
lodowców
– Schneeferner i Höllentalferner.
Na płaskowyżu Zugspitze, zwanym Zugspitzplatt, znajduje się najwyżej położony i jedyny w Niemczech ośrodek narciarski na lodowcu. Na wierzchołku góry znajduje się ponad stuletnie schronisko
monachijskiej
sekcji Niemieckiego Związku Alpejskiego - Münchener Haus. Również od ponad stu lat na szczycie góry stoi
stacja meteorologiczna
, zbierająca dane o lokalnym klimacie w ramach międzynarodowego projektu GAW.
Wierzchołek jest dostępny dla turystów, którzy mogą skorzystać z kolejki zębatej, której trasa prowadzi w wydrążonym wewnątrz góry tunelu (Bayerischen Zugspitzbahn) bądź kolejki linowej (Eibsee-Seilbahn) od strony niemieckiej, lub korzystając z
tyrolskiej
kolejki linowej (Tiroler Zugspitzbahn) od strony austriackiej.
Dla bardziej wytrawnych turystów istnieje szereg wariantów wejścia na szczyt o własnych siłach. Jedną z możliwości jest podejście od strony austriackiej ściezką wiodącą z Ehrwaldu. Najbardziej ekscytujace drogi prowadzące na szczyt wiodą jednak od strony niemieckiej. Wyruszając z Piekielnej Doliny (Höllental) można wejść na szczyt na dwa sposoby. Pierwszy sposób, bardziej bezpośredni i zajmujący około sześciu godzin marszu, prowadzi do końca rzeczonej doliny, gdzie czeka nas wspinaczka po znakomicie ubezpieczonej pionowej ścianie, następnie krótki kawałek piargiem, a później lodowcem do kolejnej pionowej ścianki, prowadzącej już na szczyt. Innym sposobem jest przejście słynnej grani Jubiläumsgrat od strony
Alpspitze
. Startując z górnej stacji kolejki na Alpspitze. Ten sposób zajmuje około 12 godzin wymagającej wspinaczki po nieco gorzej ubezpieczonym terenie, istnieje jednak możliwość awaryjnego noclegu w blaszanej chatce Höllentalgrat-Hütte w połowie grani.
Panorama z Zugspitze w kierunku południowym, po lewej złoty krzyż oznaczający najwyższy punkt w Niemczech
Panorama z Zugspitze w kierunku północno-zachodnim, w dole jezioro Eibsee
Historia
Pierwsza wzmianka o Zugspitze pojawia się w
1590
roku w opisie granicy pomiędzy
hrabstwem
Werdenfels a Austrią. Nazwa ta była jednak tak nieznana, iż nawet 200 lat później, w wydanym w
1796
roku "Wycieczkowym Atlasie Bawarii" żadna wzmianka o Zugspitze się nie pojawia. Dla ówcześnie żyjących miejscowych hodowców rogacizny czy handlarzy drewnem, wysoki masyw Zugspitze nie odgrywał żadnej ekonomicznej ani turystycznej roli.
W
XIX wieku
zainteresowanie masywem zaczęło wzrastać.
7 sierpnia
1807
roku ruszyła z Partenkirchen pierwsza udokumentowana ekspedycja w kierunku szczytu. W skład ekipy wchodzili: François Gabriel Graf von Bray, Prezes
Ratyzbońskiego
Towarzystwa Botanicznego, botanik Kaspar Graf von Sternberg, profesor Charles François Duval, generał Reinhard Friedrich Freiherr von Werneck i dwunastu pomocników, w tym tragarze i przewodnicy. Celem ekspedycji było ustalanie biegu i zmian temperatury górskiej rzeki Partnach aż do jej źródeł na zachodnim końcu Doliny Rein oraz opis
flory
regionu. Pomimo że członkowie ekspedycji działali w bliskiej odległości, około 4 km od szczytu, w sprawozdaniu Grafa Braysa nie ma o nim żadnej wzmianki.
Pierwsze udokumentowane zdobycie
Pierwsze udokumentowane zdobycie szczytu zostało dokonane przez grupę osób prowadzoną przez
podporucznika
Jozefa Nausa dnia
27 sierpnia
1820
w ramach działalności Biura Topograficznego Króla Bawarii. W grupie tej byli pomocnik Maier oraz przewodnik górski Georg Deutschl.
7 stycznia
1882
F. Kilger, H. Zametzer, J. Zametzer oraz H. Schwaiger przeprowadzili pierwsze zimowe wejście na szczyt.
Wysokościowa Stacja Meteorologiczna
Szczyt w roku 2004 z nowoczesnymi zabudowaniami
Jesienią
1898
radca Adolf Wenz przedstawił projekt obserwatorium meteorogicznego na Zugspitze. Pomysł ten był efektem wcześniejszych rozmów Centrali Meteorologicznej z Monachium oraz Niemieckiego i Austriackiego Towarzystwa Alpejskiego. Budowa rozpoczęła się w
1899
roku.
19 lipca
1900
roku zwierzchnictwo nad obserwatorium przejął rząd królewski. Josef Enzensperger, meteorolog, alpinista, a w późniejszym czasie badacz
Antarktyki
jako pierwszy objął w 1900 stanowisko obserwatora w nowej stacji.
Od tamtego czasu, z krótką przerwą po wojnie w
1945
, w stacji nieprzerwanie dokonuje się pomiarów pogody. Dziś zwierzchnictwo nad stacją przejęła Niemiecka Służba Meteorologiczna. Niedaleko działa również austriacka automatyczna stacja pogodowa.
Dokładna wysokość
Dość długo wysokość Zugspitze szacowano na 2960 do 2970 metrów. Najnowsze pomiary Bawarskiego Krajowego Urzędu Pomiarowego wskazują na dokładną wartość 2962,06 m. Z tego powodu jedna z kawiarni na Zugspitze nazwana została "2962".
Zugspitze widziane z Ehrwaldu | Zugspitzplatt i Zugspitze widzane z Hohen Munde | Zugspitze widziane z doliny Rein |
Linki zewnętrzne
Panoramy z Zugspitze