Sędzia pokoju – w
USAsędzia
najniższego stopnia, podlegają mu
sądy
najniższej instancji (orzekające o winie w drobnych
przestępstwach
i wykroczeniach drogowych), udziela też
ślubów
; funkcja ma charakter wybieralny i wiążą się z nią wynagrodzenia pieniężne.
W
Wielkiej Brytanii
, arbiter lokalny - funkcja w znacznym stopniu tytularna, pozbawiona większych uprawnień; sędzia pokoju nie otrzymuje żadnych wynagrodzeń.
W Polsce instytucja sędziego pokoju istniała na terenach
Księstwa Warszawskiego
i
Królestwa Polskiego
w latach 1808-1915 oraz na terenie
Wolnego Miasta Krakowa
w latach 1816-1855[1]. W
II Rzeczypospolitej
sądy pokoju powołał dekret Naczelnika Państwa[]. Sędzia pokoju przewodził rozprawom w których początkowo oprócz niego uczestniczyło dwóch
ławników
, od 1927 sędzia pokoju orzekał jednoosobowo. Lokale dla Sądów Pokoju bądź też opłatę komornego za lokale wynajęte były zobowiązane zapewnić gminy. Sędzia pokoju pochodził z wyboru mieszkańców danego okręgu sądowego i obejmował funkcję na pięcioletnią kadencję.