Kolonia fenicka – rodzaj
kolonii
, zakładany przez kolonistów
fenickich
. Kolonie fenickie, podobnie do
greckich
, miały zwykle charakter miejski i krótko utrzymywały kontakt z macierzystymi miastami.
Fenicjanie zasiedlali głównie południowy wschód wybrzeży
Morza Śródziemnego
(np.
Kartagina
,
Utyka
,
Rusaddir
) i nieco na zachód od
Gibraltaru
(np.
Gadir
), ale także
Baleary
(np.
Ebusos
) oraz
Sardynię
(np.
Tharros
,
Carales
). Na terenach kontrolowanych przez te miasta powstało państwo Kartaginy. Jednak w innych rejonach
Morza Śródziemnego
przewagę zdobyli kolonizatorzy i handlarze z Grecji, co bezpośrednio wpłyneło na zwycięstwo Greków nad Fenicjanami w wojnie gospodarczej.