Dziesięć tysięcy liści: Antologia literatury japońskiej(
jap.万葉集,Man’yōshū) – pierwsza wielka
antologia
poezji japońskiej (około 4,5 tysiąca wierszy ok. 700 autorów), spisana ok.
780
roku przez poetę Yakamochiego Ōtomo. Najstarsze wiersze pochądzą z okresu przedpiśmiennego, a chronologicznie ostatni pochodzi z roku
759
. Tematyka zbioru jest bardzo urozmaicona - od
panegiryków
ku czci wybitnych osobistości, poprzez opisy natury, do intymnych uczuć i refleksji osobistych. Dla późniejszych poetów stała się wzorem formy poezji zwanej
tanka
. Inne formy poezji występujące w antologii to m.in.
chōka
i sedouka. Językiem poematów jest
japoński
, a zapis chiński, z zastosowaniem
man'yōgany
. Autorem pierwszego pełnego polskiego przekładu Dziesięciu tysięcy liści był
Wiesław Kotański
.