Lew Oborin podczas koncertu w
NRD
, 26 listopada 1951
Lew Nikołajewicz Oborin, (
ros.
Лев Николаевич Оборин), (ur.
11 września
1907
, według
kalendarza juliańskiego
29 sierpnia w
Moskwie
, zm.
5 stycznia
1974
tamże) –
rosyjski
pianista
. Zwycięzca
I Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina
w
1927
.
Biografia
W czasie wczesnego dzieciństwa jego rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania. W 1914 przeniosła się do Moskwy, gdzie chłopiec zaczął naukę w szkole muzycznej. Pobierał m.in. lekcje
kompozycji
pod okiem Aleksandra Greczjaninowa, osiągając ponadprzeciętne rezultaty. W 1921 rozpoczął studia muzyczne w
Konserwatorium Moskiewskim
, które ukończył w 1926. W następnym roku zdobył pierwszą nagrodę w I Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Po zdobyciu tego wyróżnienia dał koncerty w Polsce i Niemczech. Po powrocie do Moskwy, aż do 1945 występował jedynie w
ZSRR
. W tym samym czasie nauczał w Konserwatorium Moskiewskim.
W 1935 po raz pierwszy zagrał wspólnie z rosyjskim skrzypkiem
Dawidem Ojstrachem
, z którym od tego czasu występował i współpracował do końca życia. Od 1941 do 1963 grał w
trio
muzycznym z Dawidem Ojstrachem (skrzypce) i Swiatosławem Knuszewickim (
wiolonczela
). Wspólne koncerty przyniosły mu międzynarodową sławę.
Był nauczycielem wielu wybitnych muzyków. Do jego uczniów należą m.in.:
Władimir Aszkenazy
,
Giennadij Rożdiestwienski
, Anatolij Dokumentow, Michaił Woskriesienski, Boris Berman, Lev Natochenny.
Nagrody
Bibliografia