Peter Mandelson |
|
Data i miejsce urodzenia | 21 października 1953
Londyn
|
Komisarz UE ds. handlu |
Okres urzędowania | od 22 listopada 2004 do 3 października 2008 |
Poprzednik |
Pascal Lamy
|
Następca |
lady Ashton
|
Minister ds. Irlandii Północnej |
Przynależność polityczna |
Partia Pracy
|
Okres urzędowania | od 11 października 1999 do 24 stycznia 2001 |
Poprzednik |
Mo Mowlam
|
Następca |
John Reid
|
Peter Benjamin Mandelson, baron Mandelson of Foy and Hartlepool (ur.
21 października
1953
w
Londynie
), brytyjski
polityk
, członek
Partii Pracy
, minister w rządach
Tony'ego Blaira
i
Gordona Browna
, czasowo komisarz
Unii Europejskiej
w
Komisji José Barroso
.
Biografia i działalność
Urodził się w rodzinie o korzeniach żydowskich. Wykształcenie odebrał w Hendon County Grammar School. Początkowo był członkiem młodzieżówki laburzystów, ale wystąpił z niej w
1971
r. i przyłączył się do Ligi Młodych Komunistów. W latach
1973
-
1976
studiował filozofię, politologię i ekonomię na St Catherine's College w
Oksfordzie
. Po powrocie do Partii Pracy został pod koniec lat 70. dyrektorem Brytyjskiej Rady Młodych. We wrześniu
1979
r. został wybrany do rady okręgu Lambeth, ale zrezygnował z członkostwa w
1982
r. Następnie pracował jako producent telewizyjny w London Weekend Television, gdzie współtworzył program Weekend World. Z pracy w telewizji zrezygnował w
1990
r. W
1992
r. wygrał wybory do
Izby Gmin
w okręgu
Hartlepool
.
W parlamencie dał się poznać jako zwolennik integracji europejskiej. W wyborach na
lidera laburzystów
w
1994
r. poparł Tony'ego Blaira. W
1997
r. prowadził zwycięską dla Partii Pracy kampanię wyborczą. Po wyborach Blair mianował Mandelsona ministrem bez teki w Urzędzie Gabinetu. Kilka miesięcy później zakres jego kompetencji poszerzono o sprawy związane z Millennium Dome.
W
1998
r. Mandelson został członkiem gabinetu jako minister handlu i przemysłu. Na tym dał się poznać jako zwolennik współpracy ze związkami zawodowymi. W ministerstwie rządził tylko przez kilka miesięcy. Pod koniec roku, w związku z dymisją
Rona Daviesa
, były laburzystowski deputowany Matthew Parris, publicznie określił Mandelsona jako
homoseksualistę
[1]. Mandelson nigdy nie krył się ze swoją orientacją seksualną[2], ale chciał na ten temat dyskutować. Po wypowiedzi Parrisa rozgorzała jednak debata na temat życia osobistego ministra. Sytuację Mandelsona pogorszyła jeszcze decyzja jego doradcy politycznej, Anne Sloman, aby cenzurować wszystkie wypowiedzi dotyczące ministra na antenie
BBC
.
Upadek Mandelsona nastąpił w grudniu
1998
r., kiedy wyszło na jaw, że w
1996
r. kupił dom w Notting Hill za nieoprocentowaną pożyczkę udzieloną mu przez związanego z Partią Pracy milionera, Geoffreya Robinsona. Mandelson przyznał się do błędu i
23 grudnia
podał się do dymisji. Poza rządem pozostawał przez 10 miesięcy. W październiku
1999
r. otrzymał stanowisko ministra ds. Irlandii Północnej. Już w swoim pierwszym przemówieniu podczas sprawowania urzędu popełnił gafę, nazywając siebie ministrem ds. Irlandii.
W styczniu
2001
r. pojawiły się pogłoski, że Mandelson telefonował do ministra w Home Office, Mike'a O'Biena, w sprawie Srichanda Hinduji, hinduskiego biznesmena, który ubiegał się o brytyjskie obywatelstwo. Rodzina Hinduji była głównym sponsorem "Faith Zone" w Millennium Dome. W tym czasie Hinduja i jego bracia byli zamieszani w korupcyjny "skandal Boforsa" a w
Indiach
toczyło się śledztwo w ich sprawie.
24 stycznia
Mandelson został usunięty z rządu, chociaż zapewniał o swej niewinności. Po wyborach
2001
r. Mandelson został przewodniczącym Policy Netword oraz brytyjsko-japońskiej Grupy XXI wieku.
Mandelson zrezygnował z miejsca w Izbie Gmin
8 września
2004
r.
22 listopada
otrzymał nominację na komisarza Unii Europejskiej ds. handlu. Latem
2005
r. odegrał istotną rolę w negocjacjach między Unią a
Chinami
w sprawie importu tekstyliów.
3 października
2008
r. ogłoszono, że Mandelson powróci do brytyjskiego gabinetu i obejmie stanowisko ministra biznesu, przedsiębiorstw i reformy regulacyjnej. Aby móc objąć stanowisko w gabinecie otrzymał tytuł parowski[3].
13 października
2008
r. otrzymał dożywotni tytuł parowski barona Mandelson of Foy and Hartlepool i zasiadł w
Izbie Lordów
[4]. Podczas przebudowy gabinetu
5 czerwca
2009
r. lord Mandelson otrzymał dodatkowo stanowiska pierwszego sekretarza stanu i Lorda Przewodniczącego Rady. Doszło również do połączenia Ministerstwa Biznesu, Przedsiębiorstw i Reformy Regulacyjnej z Ministerstwem Uniwersytetów, Innowacji i Zdolności. Mandelson stanął na czele nowego ministerstwa jako minister biznesu, innowacji i zdolności[5]. Wszystkie stanowiska utracił po wyborczej porażce Partii Pracy w
2010
r.
Na początku
2009
r. znalazł się na szczycie zestawienia pięćdziesięciu najbardziej wpływowych, otwarcie homo- lub biseksualnych polityków brytyjskich według magazynu Pink News[6].
Przypisy