Namaszczenie chorych -
sakrament
w
Kościele katolickim
,
starokatolickim
,
Cerkwi prawosławnej
i
Społeczności Chrystusa
, udzielany wiernym w wypadku poważnej lub grożącej śmiercią
choroby
. Mogą go również przyjmować osoby w podeszłym wieku wielorazowo.
Namaszczenie chorych jest piątym z katalogu siedmiu sakramentów. Jego materię i formę reguluje w Kościele katolickim Konstytucja Apostolska
papieża
Pawła VI
Sacram Unctionem Infirmorum z
30 listopada
1972
roku.
Namaszczenie chorych obok
spowiedzi
i
komunii świętej
(zwanej wtedy
wiatykiem
) jest nazywane sakramentem chorych. Jeżeli chory nie może się spowiadać, sakrament własną mocą odpuszcza
grzechy
o ile chory pragnie dostąpić przebaczenia.
Wbrew obiegowym opiniom nie jest to sakrament przeznaczony wyłącznie dla umierających. Używana dawniej nazwa tego sakramentu "Extrema unctio - Ostatnie namaszczenie" wprowadziła wiele niejasności i nieporozumień. Interpretuje się ją jako ostatni sakrament przyjmowany w życiu. Tymczasem określenie "Extrema unctio - Ostatnie namaszczenie" w
teologii
oznaczało ostatnie z serii namaszczeń sakramentalnych, które wierny może przyjąć i nie kojarzono go z momentem śmierci, gdyż sakrament ten ma przynieść choremu ulgę w cierpieniu lub uzdrowienie.
Namaszczenia chorym udziela także Kościół anglikański oraz niektóre kościoły
protestanckie
- lecz nie ma on tam charakteru sakramentu.
Materia i forma sakramentu
- Materia dalsza sakramentu: olej chorych (oleum infirmorum),
- Materia bliższa: namaszczenie olejem chorych,
- Forma sakramentu - słowa: (
łac.
) Per istam sanctam unctionem et suam pissimam misericordiam adiuvet te Dominus gratia Spiritus Sancti ut a peccatis liberatum te salvet atque propitius allevet. AMEN. (Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. AMEN.)
Namaszczenia na czole i dłoniach wypowiadając te słowa dokonuje kapłan. Zaleca się, aby kapłani dokonywali namaszczeń wyłącznie własną ręką. Sakrament ten dana osoba może przyjąć wielokrotnie ilekroć nastąpi u niej znaczące pogorszenie stanu zdrowia. Ciekawostką jest to iż, jeżeli sakrament ten przyjmuje chory kapłan, namaszcza mu się zewnętrzną część dłoni, a nie jak w przypadku innych wewnętrzną.
Biblijne podstawy sakramentu
- List Jakuba 5,14-15
- Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.
- Ewangelia według św. Marka 6,13
- Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.
Linki zewnętrzne