W 168 p.n.e. służył pod komendą Lucjusza Emiliusza Paulusa w
wojnie
w
Macedonii
i jako posłaniec zawiózł do Rzymu wieść o zwycięstwie pod
Pydna
nad królem
Perseuszem
. W 148 p.n.e. jako pretor w Macedonii pokonał i wziął do niewoli
Andriskosa
, przywódcę powstania, podającego się za syna Perseusza i prowadził go w swym pochodzie triumfalnym. Macedonia została przekształcona w prowincję rzymską. Rozpoczął wojnę w Grecji w latach
147 p.n.e.
-
146 p.n.e.
, odniósł szereg zwycięstw, najważniejsze w bitwie pod
Cheroneją
i podbił całą Grecję Środkową. Dzieła przekształcenia Grecji w
prowincję rzymską
nazwaną
Achają
dokończył konsul Lucjusz Memmiusz. Po powrocie do Rzymu odbył
triumf
za zwycięstwa w Macedonii ( w pochodzie triumfalnym prowadzono wziętego do niewoli Androniskosa ) i zyskał
przydomek
(agnomen): Macedoński (Macedonicus). Przeprowadził rekonstrukcję świątyń
Junony
i
Jupitera
. Uzyskał
konsulat
w 143 p.n.e. Udał się do Hiszpanii gdzie prowadził wojnę z
Celtyberami
. W 131 p.n.e. został
cenzorem
. Był zdecydowanym przeciwnikim reform
trybunów ludowych
, braci
Tyberiusza
i
Gajusza Grakchów
. Był także politycznym rywalem
Scypiona Afrykańskiego Młodszego
. Wchodził w skład
kolegiumaugurów
od około 140 p.n.e..
Bibliografia
Mała Encyklopedia Kultury Antycznej, Warszawa 1968.