Państwo liberalno-demokratyczne - polityczna organizacja społeczeństwa kapitalistycznego zapewniająca minimum
demokracji
dla
społeczeństwa
oraz minimum wolności jednostek. Charakteryzuje się wykształceniem struktur
społeczeństwa obywatelskiego
lub inaczej mówiąc
społeczeństwa otwartego
.
Państwo liberalno-demokratyczne to jeden z etapów państwa na drodze rozwoju państwa kapitalistycznego, występuje głównie w krajach
Europy Zachodniej
i
Ameryki Północnej
. Cechą charakterystyczną dla tego państwa jest wysoki stopień nowoczesności produkcji opartej na nowych odkryciach nauki i techniki, wysoki
wzrost gospodarczy
, lepsze warunki bytu ludności, stabilny
system polityczny
, istnienie mechanizmów pozwalających na radzenie sobie z konfliktami społecznymi. Dominuje własność prywatna środków produkcji i wolna konkurencja. Państwo znacznie angażuje się w życie gospodarcze (interwencjonizmu gospodarczego), życie kulturalne i społeczne przez rozwinięcie systemu opieki socjalnej, edukacji, stoi na straży porządku publicznego, ustala reguły postępowania i egzekwuje stosowanie się do tych reguł obywateli.
W czasie istnienia państwa liberalno-demokratycznego
struktura społeczna
uległa zmianie.
Robotnicy
stali się teraz wykwalifikowanymi specjalistami w swoich zawodach, chłopi to wyspecjalizowani producenci rolni, inteligencja to teraz kadra zarządzająca pracownikami i organizująca wytwórczość. Z państwem liberalno-demokratycznym związany jest termin "
państwa dobrobytu
" (welfare state). Działanie państwa polegają na: podejmowaniu inicjatywy gospodarczej (w formie planowania kierunków rozwoju gospodarczego, zapobieganiu kryzysom ekonomicznym, działaniu na rzecz ograniczenia bezrobocia), rozbudowywaniu pomocy socjalnej (ubezpieczenia zdrowotne, rodzinne, społeczne), stwarzaniu "równych szans" dla wszystkich obywateli. Państwa dobrobytu to np.
Wielka Brytania
,
Szwecja
,
Nowa Zelandia
. Doktryna państwa dobrobytu stanowi wytłumaczenie
interwencjonizmu państwowego
.
Zobacz też
Literatura
- Gray John, Liberalizm, Kraków 1994.
- Sartori Giovanni, Teoria demokracji, Warszawa 1994.
- Zieliński Eugeniusz, Nauka o państwie i polityce, Warszawa 2001.