Języki fleksyjne (inaczej syntetyczne) – języki z rozbudowaną
fleksją
.
Typowe przykłady języków fleksyjnych to
polski
i
łacina
oraz rekonstruowany
język praindoeuropejski
. Poza rodziną indoeuropejską języki fleksyjne to rzadkość, jednym z nielicznych jest
język czeczeński
.
Znaczenie morfemów w językach fleksyjnych
Typowy
wyraz
składa się z jednego
morfemu
znaczeniowego i jednego lub więcej morfemów
gramatycznych
, które bardzo często spełniają więcej niż jedną funkcję gramatyczną i spełniają ją tylko przy pewnej grupie morfemów bazowych.
Np. wyraz kobiety składa się z dwóch morfemów kobiet oraz -y. Pierwszy morfem nadaje wyrazowi znaczenie, drugi zaś spełnia funkcje gramatyczne, przy czym jest to jednocześnie wiele funkcji – na przykład wyrażanie
mianownika
i wyrażanie
liczby mnogiej
. Morfem -y może być użyty z niektórymi innymi morfemami, np. cytryn, zaś z innymi nie – np. koń. W przypadku morfemu bazowego koń mianownik i liczbę mnogą wyraża inny morfem, -e.