"Mayflower" w Plymouth Harbor - obraz Williama Halsalla, 1882
Mayflower –
żaglowiec
- mały,
drewniany
,
trójmasztowy
galeon
handlowy, na którym pierwsi koloniści angielscy, tzw.
pielgrzymi
, w liczbie 102 osób, przybyli do
Ameryki Północnej
w
1620
roku.
Historia okrętu
Większość przyszłych kolonistów płynących na "Mayflower" stanowili purytanie, przedstawiciele założonej w
1607
roku, radykalnej kongregacji separatystów, żądających bezwzględnej samodzielności dla każdej gminy religijnej[1]. Pochodzili oni z wioski Scrooby w
hrabstwie Nottingham
. W
1607
założyli tam kongregację, która nie akceptowała władzy
kościoła anglikańskiego
. Na jej przywódców nałożono
grzywny
i kary więzienia. W
1608
[1] w poszukiwaniu wolności religijnej trafili do
Leyden
w ówczesnych
Zjednoczonych Prowincjach Niderlandów
. Jednak tu mimo większej tolerancji dla innowierców Anglicy czuli się nieswojo w miejskim otoczeniu i brakowało im samodzielności gospodarowania. Do 1620 wspólnota purytańskich radykałów powiększyła się o kolejnych emigrantów z Anglii. Jeden z przywódców wspólnoty, William Brewster, korzystając ze swoich kontaktów w
Kompanii Wirginii
uzyskał patent na osiedlenie się u ujścia
rzeki Hudson
[2]. Latem 1620 roku wyruszyli na statku o nazwie "Speedwell"[1] z Delftshaven niedaleko
Rotterdamu
do
Southampton
. Tam dołączyli do nich ich współwyznawcy na statku "Mayflower", który wcześniej pływał w rejsach handlowych wożąc wino pomiędzy Francją i Wielką Brytanią. Statek niestety był w bardzo słabym stanie technicznym i po wypłynięciu
8 sierpnia
z Southampton zaczął przeciekać. Obu statkom udało się dopłynąć do Plymouth gdzie część pielgrzymów zrezygnowała z dalszej podróży.
Ostatecznie 102 pielgrzymów i 30 osób załogi wypłynęło z portu w Plymouth
16 września
1620
roku, a do brzegu
Ameryki
przybyli
21 listopada
1620
r. (obie daty wg
kalendarza gregoriańskiego
, wg obowiązującego wówczas w
Anglii
kalendarza juliańskiego
było to odpowiednio
6 września
i
11 listopada
)
Przed zejściem na ląd wszyscy dorośli męscy osadnicy podpisali umowę zwaną
Mayflower compact
, w której ustalili zasady funkcjonowania nowej społeczności.
W kwietniu
1621
okręt powrócił do
Anglii
, zaś w roku
1624
wyszedł z eksploatacji i został prawdopodobnie rozebrany na opał.
Formalnie ziemie osadnikom osiadłym w Plymouth przyznała Rada Nowej Anglii. Patent królewski na jej utworzenie uzyskał w 1621 Ferdinando Georges. Rada ta uzyskała do dyspozycji ziemie pomiędzy 40 a 48 równoleżnikiem[2].
Data przybicia przez Mayflower do brzegu
Ameryki
(
21 listopada
1620
), w miejscu dzisiejszego
Plymouth
(samo miejsce lądowania nazywa się dziś Plymouth Rock), została uznana za początek angielskiej kolonizacji w
Nowej Anglii
. Bardzo często, także w poważnych publikacjach podaje się ją błędnie jako datę początku angielskiej kolonizacji
Ameryki
w ogóle (informację taką podaje m.in. Encyklopedia PWN). Jest to błędem, gdyż nieudane próby kolonizacji podejmowano już wcześniej, zaś już w
1607
Wirginii
założono osadę
Jamestown
, która w chwili przybycia Pielgrzymów liczyła ok. tysiąca mieszkańców. Jamestown z założenia było osadą handlową, Pielgrzymi zaś zakładali swą kolonię przede wszystkim z pobudek religijnych[2].
Współczesna replika
Wierną
replikę
okrętu Mayflower pod nazwą Mayflower II zbudowano w
1956
w
Anglii
. Obecnie statek ten można zwiedzać w
Plymouth
, w
Nowej Anglii
.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Ojcowie Pielgrzymi. W:
Stanisław Grzybowski
: Tomahawki i muszkiety. Z dziejów Ameryki Północnej XV–XVIII w.. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1965, ss. 59–71.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Michał J. Rozbicki: Narodziny narodu. Historia Stanów Zjednoczonych do 1861 roku. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Interim, 1991, ss. 64–69, 127.
Zobacz też