|
Anakreontyk
AnakreontykAnakreontyk – wierszowany
utwór literacki
o tematyce biesiadnej, wesołej lub rubasznej, sławiący uroki życia, opowiadający o miłości w sposób żartobliwy. Nazwa gatunku pochodzi od greckiego poety
Anakreonta z Teos
(VI w. p.n.e), który ukształtował styl i miarę wierszową wiersza anakreontejskiego[1]. Anakreontyki pisano stylem niskim ze względu na poruszane tematy, jednak forma tych utworów była przeważnie kunsztowna[2]. Zbiór antycznych utworów Anakreonta opublikował po raz pierwszy Henricus Stephanus w 1554 roku; stały się one wzorem dla wszystkich późniejszych twórców anakreontyków, przede wszystkim
renesansowych
. Pisali je m.in.
Torquato Tasso
,
Wolter
,
André de Chénier
,
Friedrich von Hagedorn
,
Johann Wilhelm Ludwig Gleim
,
Thomas Moore
,
Aleksander Puszkin
oraz poeci francuskiej
Plejady
. W Polsce anakreontyki tworzyli m.in.
Jan Kochanowski
,
Józef Bartłomiej Zimorowic
,
Jan Andrzej Morsztyn
,
Adam Stanisław Naruszewicz
,
Stanisław Trembecki
[1], a także
Adam Asnyk
. Antyczne wiersze anakreontejskie zbudowane były z 8-zgłoskowych wersów: dymetrów
akatalektycznych
z
joników
wzrastających[1]: także w formie z przestawieniem stóp długich i krótkich (tzw. anaklazy): Przypisy- ↑ 1,0 1,1 1,2 Słownik terminów literackich. Janusz Sławiński (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2000, s. 30. .
- ↑ Ewa Miodońska-Brookers, Adam Kulawik, Marian Tatara: Zarys poetyki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 213. .
Zobacz też
Inne hasła zawierające informacje o "Anakreontyk":
Anakreontyk
Anakreontyk – wierszowany
utwór literacki
o tematyce biesiadnej, wesołej lub rubasznej, sławiący ...
Inne lekcje zawierające informacje o "Anakreontyk":
Hasło nie występuje w innych lekcjach!
|
|
|
|