Cymbrowie – (Cimbri) lud pochodzenia prawdopodobnie
germańskiego
, wywodzący się z krainy Himmerland na północy
Półwyspu Jutlandzkiego
. Pochodzenie Cymbrów nie jest jednoznacznie ustalone, ponieważ imiona ich wodzów noszą celtyckie brzmienie: Boiorix, Lugins, Claodicus, Ceasorix.
Pod koniec
II w. p.n.e.
Cymbrowie podjęli wędrówkę na południe Europy. W
120 p.n.e.
Cymbrowie ruszyli przez ziemie
celtyckich
Bojów
i Skordysków na południe. W następnych latach przeprawili się przez
Dunaj
i w
113 p.n.e.
pokonali pod
Noreią
dwa próbujące ich zatrzymać rzymskie legiony, dowodzone przez
konsula
Gnejusza Papiriusza Karbona. W tym samym roku
113 p.n.e.
ich najazd odparli
Bojowie
. Następnie Cymbrowie skierowali się na zachód i wspólnie z
Helwetami
przekroczyli
Ren
i weszli do
Galii
. W
105 p.n.e.
razem z
Teutonami
, Ambronami i Herudami pobili w
bitwie pod Arausio
(dzisiejsze
Orange
) dwie rzymskie armie pod wodzą konsulów Gnejusa Malliusa Maximusa i Serwiliusza Cepiona. Po tej bitwie przed Cymbrami i Teutonami stanęła otworem cała Galia, którą niemiłosiernie złupili. W okolicach
Namur
Cymbrowie zbudowali warownię Aduatuca, w której zostawili 6 tys. wojowników na straży swoich zdobyczy. Następnie Cymbrowie zainteresowali się
Iberią
, z której zostali w
103 p.n.e.
wyparci przez
Celtyberów
. W
101 p.n.e.
rzymski wódz
Gajusz Mariusz
rozbił Cymbrów pod
Vercellae
, gdy ci próbowali wedrzeć się do Italii.
Po tej bitwie Cymbrowie zniknęli z kart historii, zostawiając, jako ślad swojej wędrówki, plemię Aduatuków w okolicach Namur.
Dziełem Cymbrów jest być może odnaleziony w bagnie Gundestrup tzw. srebrny
kocioł z Gundestrup
.