Lwów Główny |
|
Miejscowość |
Lwów
|
Data budowy |
1899
–
1904
|
Liczba peronów | 5 |
Liczba krawędzi peronowych | 9 |
Kasy | czynne |
Przejście nadziemne | 1 czynne |
Przejście podziemne | 4 czynne |
Dworzec Główny we Lwowie (Львівський залізничний вокзал) –
dworzec kolejowy
we
Lwowie
,
eklektyczny
, wzniesiony w latach
1899
–
1904
według projektu Władysława Sadłowskiego w dawnej Dzielnicy II; największy dworzec
Galicji
[1], jeden z najcenniejszych
zabytków
polskiej
architektury
i
techniki
początków
XX wieku
.
Historia dworca
Fasada budowli utrzymana jest w
neorenesansowo
-
secesyjnej
stylistyce, z przeszklonym dachem arkadowym. W niszach po obu stronach wejścia głównego stoją dwa alegoryczne posągi "Handel" i "Przemysł", nad portalem znajdują się rzeźby symbolizujące
Lwów
i kolej.
Hala peronowa
, nakryta wielkiej rozpiętości przęsłami sprawia wrażenie lekkości i elegancji. Przęsła oraz stalowe użebrowanie do budowy hali zostało wykonane w Fabryce Wagonów i Maszyn w
Sanoku
(obecny
Autosan
). Jest to najdoskonalsza konstrukcja inżynierska
Lwowa
epoki
secesji
. W latach
1946
-
1951
poczekalnie zostały przebudowane na styl
stalinowskiego
socrealizmu
.
Dworzec Główny jest najważniejszym punktem komunikacyjnym miasta, posiada połączenia m.in. z
Berlinem
,
Budapesztem
,
Belgradem
,
Krakowem
, a nawet
Władywostokiem
.
Nieopodal Dworca Głównego w miejscu dawnego Dworca Czerniowieckiego z
1895
zbudowano w
1997
nowy dworzec podmiejski, z którego wyjeżdżają pociągi lokalne obsługujące miejscowości Ukrainy Zachodniej.
Zobacz też
Przypisy
- ↑
Orłowicz M.
, Ilustrowany przewodnik po Galicyi, Bukowinie, Spiszu, Orawie i Śląsku Cieszyńskim, Lwów 1919, s. 51.