Phạm Văn Đồng (ur.
1 marca
1906
w Duc Tan, zm.
29 kwietnia
2000
w
Hanoi
) – polityk
wietnamski
, współpracownik
Ho Chi Minha
, działacz
Komunistycznej Partii Wietnamu
(KPW), członek politbiura, w latach
1955
-
1976
premier
Wietnamu Północnego, a następnie do
1987
całego Wietnamu.
W
1926
r. udał się do
Guangzhou
w południowych
Chinach
na szkolenie partyjne prowadzone przez Nguyen Ai Quoc (prawdziwe nazwisko Ho Chi Minha) przed wstąpieniem do Związku Wietnamskiej Młodzieży Rewolucyjnej, poprzednika KPW.
W
1929
r. podjął pracę konspiracyjną na rzecz organizacji w
Sajgonie
, gdzie w tym samym roku został aresztowany, osądzony i skazany przez
francuskie
władze kolonialne na 10 lat więzienia. W więzieniu na wyspie Poulo Condore przebywał do roku
1936
, kiedy został zwolniony na podstawie
amnestii
powszechnej, ogłoszonej przez rząd francuski.
W
1940
r. wstąpił do partii komunistycznej blisko współpracując z Ho Chi Minhem, a gdy Ho doszedł do władzy w wyniku Rewolucji Sierpniowej w
1945
r. Ðong został ministrem finansów w nowo powstałej
Demokratycznej Republice Wietnamu
(DRW). Światowej opinii publicznej dał się poznać jako przewodniczący delegacji wietnamskiej na rokowania z Francją w
Fontainebleau
.
Po klęsce Francuzów pod
Dien Bien Phu
, w maju
1954
r. przewodniczył (w randze wicepremiera i ministra spraw zagranicznych) delegacji na Konferencję Genewską w sprawie przyszłości
Indochin
i podpisywał porozumienie międzyrządowe z premierem francuskim (
Pierre Mendès-France
).
Podczas I Narodowego Kongresu DRW w
1955
roku Ðong został mianowany premierem, na którym to stanowisko pozostawał przez 32 lata, aż do przejścia na emeryturę w roku
1987
. Przez całe życie był zagorzałym komunistą i wietnamskim patriotą, a jednocześnie najwierniejszym uczniem Ho Chi Minha. W konfliktach wewnątrzpartyjnych zawsze zajmował neutralne stanowisko.
Zobacz też