Zakon Rycerzy z Montesy – założony został w 1319 roku przez króla
AragoniiJakuba II
.
Celem króla było niedopuszczenie do przejęcia majątku
templariuszy
przez obce zakony i uzyskanie kontroli nad tym majątkiem.
Siedzibą nowego zakonu był dawny zamek templariuszy w Montesa. Zakon przyjął regułę
Calatravy
i znajdował się pod duchowym przewodnictwem opactwa
cysterskiego
Santas Creus w
Katalonii
. Jego reguła została zatwierdzona przez papieża już w 1317 roku, ale faktycznie zakon został zorganizowany w 2 lata później. Pierwszymi jego członkami było 10 rycerzy z zakonu Calatravy na czele z mistrzem, również wywodzącym się z Calatravy.
Zakon z Montesy rozwijał się szybko. W 1317 roku do zakonu przeszli rycerze z zakonu
mercedarianów
, a w 1400 roku przyłączony został
zakon św. Jerzego z Alfamy
. W 1587 roku zakon został wcielony do korony aragońskiej.
Rycerze nosili biały strój zakonny. Symbolem zakonu do 1400 roku był krzyż Calatravy w kolorze czarnym, później wzbogacony w czerwony
krzyż grecki
zakonu z Alfamy. Obecnym wielkim mistrzem jest Jan Karol, król Hiszpanii, a namiestnikiem zakonu jest Michał Peman y Medina.
Wielcy mistrzowie zakonu z Montesy (w nawiasie okresy sprawowania funkcji wielkiego mistrza):