Princeps senatus (pol. pierwszy w senacie, najznakomitszy senator), w starożytnym
Rzymie
tytuł nadawany senatorowi, którego
cenzorowie
jako pierwszego umieścili na liście członków
senatu
. Tytuł nadawano na pięć lat, oprócz prestiżu dawał wymierne korzyści – uhonorowany w ten sposób senator rozpoczynał dyskusję nad złożonymi wnioskami, co mogło znacząco wpłynąć na jej przebieg.
W okresie
republiki
funkcję princepsa senatusa sprawowali
patrycjusze
, zazwyczaj byli cenzorowie.
W czasach
Cesarstwa rzymskiego
miano princepsa senatusa chętnie przyjmowali kolejni
cesarze
, mimo iż już
Oktawian August
znacząco ograniczył rolę senatu w strukturze władzy Cesarstwa.
Zobacz też