Języki bałtyckofińskie, określane też jako języki bałtofińskie lub języki fińskie - grupa językowa w obrębie
uralskiej
rodziny językowej.
Obejmuje ona kilka języków, których liczba nie jest ostatecznie ustalona z uwagi na kontrowersje dotyczące uznania danego języka za język samodzielny, lub jedynie dialekt innego języka. Języki bałtyckofińskie są kontynuacją języka używanego przez plemiona ugrofińskie zamieszkujące północno-wschodnią
Europę
na początku I tys. n.e.
Zasięg terytorialny języków bałtofińskich zmniejszył się jednak w stosunku do zajmowanego jeszcze na przełomie I i II tys. n.e. a to z powodu wypierania ich przez
języki bałtyckie
od południa,
języki słowiańskie
- od wschodu oraz
języki germańskie
(
szwedzki)
- od zachodu. Także obecnie zasięg występowania małych języków bałtofińskich zmniejsza się wskutek wypierania ich przez rosyjski.
Językami bałtyckofińskimi posługuje się ok. 6,3 mln ludzi zamieszkujących północno-wschodnie wybrzeża
Morza Bałtyckiego
: w
Finlandii
,
Estonii
i
Rosji
(głównie
Karelii
).
Do języków bałtofińskich zalicza się:
Ponadto w ostatnich latach pojawia się tendencja do wyodrębniania z języka estońskiego odrębnego języka
Võro
- ok. 70 tys. mówiących.