Shingon (buddyzm)
Shingon (buddyzm)Mnisi szkoły Shingon przy świątyni na górze Kōya Shingon (
jap.
真言, shingon, pol.: "prawdziwe słowa") –
japońska
odmiana buddyzmu ezoterycznego tzn.
wadżrajany
(
jap.
mikkyō z j. chińskiego mijiao (密教) = tajemna nauka, nauki niejawne). Sektę Shingon-shū, odpowiednik chińskiej szkoły zhenyan zong, założył w
VIII
w.
Kōbō Daishi
(Kūkai). EtymologiaNazwa shingon, to japoński odpowiednik chińskiego tłumaczenia słowa
mantra
(chiń. zhenyan) oznaczającego dosłownie prawdziwe słowa. Słowo mantra stosowane jest w nazwie nurtu tzw. buddyzmu ezoterycznego jako mantrajany, która jest synonimem nazwy wadżrajany. Wadżrajana jest nurtem buddyzmu związanym z praktyką
tantr
, stąd stosuje się również nazwę tantrajana. Prekursor shingon - mnich Kūkai - wierzył, że prawda (
siunjata
) może zostać wyrażona w słowach, a sama mowa (za pomocą praktyki mantr) posiada moc sprawczą. Nauki shingonShingon zawiera nauki wadżrajany pochodzące od
Buddy Siakjamuniego
, a centralną postacią tantr shingon jest
"Kosmiczny Budda" Wajroczana
(
jap.
Dainichi). Odróżnia to shingon od
buddyzmu tybetańskiego
, zgodnie z którym centralną postacią tantr wewnętrznych
ningma
jest "Pierwotny Budda" Samantabhadra, a tantr jogi najwyższej
sarma
jest "Pierwotny Budda" Wadżradhara lub "Pierwotny Budda"
Kalaczakra
. Tym niemniej nie przeczy to, że wszyscy ci buddowie odnoszą się do
Dharmakaji
Buddy Siakjamuniego
zgodnie z buddyzmem
mahajany
(więcej o tym w artykule
Trzy ciała Buddy
) oraz faktowi, że buddyzm tybetański zawiera też wcześniejsze przekazy tantr Krija, Carja i Yoga z
Indii
m.in. z "Kosmicznym Buddą" Wajroczaną[1], tantr, od których również wywodzi się shingon. Shingon pochodzi ze środkowego okresu rozwoju buddyzmu
tantrycznego
w
Indiach
. Buddyzm ten rozprzestrzenił się z Indii na całą centralną
Azję
,
Chiny
i dotarł do
Japonii
. Nauki oparte są na tantrach Mahâvairocana Sutra, Vajrasekhara Sutra oraz Shurangama Sutra zawierającej mantrę Shurangama. Tantry owe zawierają dwie mandale "Świata Wadżry (Kongo Kai)". Shingon obejmuje praktykę tantr w formach tantrycznych (po tybetańsku nazywa się je
jidamami
) takich jak
Budda Siakjamuni
(Shaka-nyorai),
Uzdrawiający Budda (Yakushi)
oraz
Budda Nieograniczonego Światła (Amida)
. Celem praktyki shingon jest zrealizowanie Dharmakaji poprzez praktykę mantr, mudr i wizualizacji (
jidama
) w jego
mandali
. Zrealizowanie owej Dharmakaji czyli "pierwotnego buddy", czy też "kosmicznego buddy", prowadzi do
oświecenia
. Mantrajanę Shingon można otrzymać jedynie za pomocą inicjacji przez odpowiednio zrealizowanych mistrzów tantrycznych przekazów. Jedną z inicjacji jest ceremonia Kechien Kanjō (結縁灌頂), która odbywa się na górze Kōya. Praktyka w shingon opiera się w szczególności na praktyce form tantrycznych (
jidamów
) zwanych "Trzynastoma Buddami" (w nawiasach nazwy w języku japońskim): Acala Vidyaraja (Fudō-Myōō), Akasagarbha Bodhisattva (Kōkūzō-bosatsu), Akshobhya Buddha (Ashuku-nyorai), Amitabha Buddha (Amida-nyorai), Avalokitesvara Bodhisattva (Kannon-bosatsu), Bhaisajyaguru Buddha (Yakushirurikō-nyorai), Kṣitigarbha Bodhisattva (Jizō-bosatsu), Mahasthamaprapta Bodhisattva (Seishi-bosatsu), Manjusri Bodhisattva (Monju-bosatsu), Maitreya Bodhisattva (Miroku-bosatsu), Samantabhadra Bodhisattva (Fugen-bosatsu), Shakyamuni Buddha (Shaka-nyorai). Budda Wajroczana został przez Japończyków dość szybko zasymilowany i utożsamiony z boginią słońca –
Amaterasu
. Japońskie imię buddy Wajroczany – Dainichi - zapisywane jest znakami 大日 oznaczającymi wielkie słońce, wielkie światło. Cały panteon bóstw
sintoistycznych
kami
wywodzących się od Amaterasu zaczął być stopniowo utożsamiany z emanacjami buddy Wajroczany. Kūkai przypisywał istotną rolę ciału i doznaniom zmysłowym na drodze przekształcenia w mądrość do osiągnięcia oświecenia, przez co istotną rolę również przypisywano sztuce. Poszczególne wyobrażenia
Dainichi
są często przedstawiane w postaci
mandali
(kosmologicznych diagramów) np. na malowanych zwojach. Siedziba sekty Shingon-shū mieści się obecnie w
Kōya-san
w
prefekturze Wakayama
. Porównanie buddyzmu shingon z wadżrajaną tybetańską- brak praktyk i teorii
tantr Jogi Najwyższej
w shingon,
- z punktu widzenia
wadżrajany
tybetańskiej tantry shingon można porównać do tantr
Krija, Carja i Yoga
,
- powyższa tybetańska klasyfikacja nie jest używana w shingon, gdzie tantry dzieli się na zōmitsu i junmitsu. Zōmitsu ma za swoje cele doczesne korzyści, takie jak bogactwo, zdrowie, harmonię z przyrodą, rozwój narodu, itd. Junmitsu pozwala na szczególną praktykę tantr
mahajany
,
- shingon uwarunkowany jest kulturą Dalekiego Wschodu, natomiast wadżrajana tybetańska kulturą indo-tybetańską,
- tantry tradycji singon przeniesione były najpóźniej ze środkowego okresu rozwoju buddyzmu
tantrycznego
w
Indiach
, tymczasem tantry wadżrajany tybetańskiej pochodzą najpóźniej z ostatniego okresu, który dzielił się na przekazy wcześniejszych
ningma
oraz nowszych
sarma
tantr,
- pomimo wielowiekowej obecności shingon w
Japonii
nie było tam wiedzy o wadżrajanie tybetańskiej aż do XIX wieku, kiedy m.in. wydano "Tybetańską księgą zmarłych" w angielskim tłumaczeniu Evan-Wentza.
Przypisy- ↑ Lama Tsong Khapa, Dalai Lama, Hopkins Jeffrey, Deity Yoga (wylie. sNgag-rim chen-mo, dział 2 z komentarzami), Snow Lion Publications, , 1981
Zobacz też Linki zewnętrzne Bibliografia- Paul Varley Kultura japońska, WUJ, Kraków 2006,
-
Maciej Kanert
Starożytna Japonia, WUJ, Kraków 2006,
-
Jolanta Tubielewicz
Kultura Japonii. Słownik, WSiP, Warszawa 1996,
Inne hasła zawierające informacje o "Shingon (buddyzm)":
II wiek
...
Kontemplacja
...
Adolf Hitler
...
Karma
...
Przeszczepianie narządów
...
Wietnam
...
Anarchizm
...
Toruń
...
Wrocław
...
Kultura darów
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Shingon (buddyzm)":
233 Życie religijne w XX wieku (plansza 14)
...
105. Zróżnicowanie kulturowe ludności świata (plansza 14)
...
135. Konflikty zbrojne w Azji i ich przyczyny (plansza 12)
...
|