Korona rangowa – element
herbu
rycerskiego i szlacheckiego. Umieszczana pierwotnie zwykle na
hełmie
jest jedną z
heraldycznychoznak godności
. Początkowo w
XII
-
XIV
w. korona umieszczana była tylko nad herbami królów i książąt. Później także nad herbami pozostałej arystokracji i zwykłej szlachty. Od końca
XVI wieku
najczęściej umieszczana bezpośrednio nad tarczą, zaś
hełmy
z
klejnotami
były umieszczane powyżej, bądź pomijane. W przypadku koron zamkniętych,
mitry
lub korony królewskiej, hełmy powyżej korony nie były umieszczane. W
heraldyce napoleońskiej
zamiast koron rangowych wprowadzono czapki (
birety
), zbliżone nieco wyglądem do
mitry
książęcej. Może ozdabiać jedynie herby nadane przez udzielnego monarchę. W
heraldyce polskiej
, w przeciwieństwie do zasad heraldycznych wielu innych krajów stanowi, umieszczana na hełmie, konieczny element
herbu szlacheckiego
.
Specjalny typ koron, nie będących w zasadzie koronami rangowymi, gdyż nie związany z żadnym tytułem ani godnością, przysługuje kanadyjskim potomkom
lojalistów
, stojacym po stronie brytyjskiej korony w czasie
amerykańskiej rewolucji
. Te honorowe odznaki ustanowił w
1989
Robertt Watt, naczelny
heroldKanady
, przy okazji zjazdu United Empire Loyalists, organizacji zrzeszającej potomków lojalistów.
Te honorowe
udostojnienia herbu
, dla podkreślenia, że nie są oznakami tytułu umieszczane są zwykle nad
zawojem
, stanowiąc jakby część
klejnotu
. Bywają także umieszczane jako godlo w tarczy.
Są dwa typy tych koron: wojskowa (
ang
: Loyalist military coronet), dla potomków członków brytyjskich regimentów, i cywilna (ang. Loyalist civil coronet), dla potomków cywilnych lojalistów. Umieszczone nad hełmem mają kolor złoty (jako godło dowolny, często czerwony), stanowią obręcz uzdobioną stylizowanymi liśćmi
klonu
i
dębu
naprzemian, a w koronie militarnej dodatkowo skrzyżowanymi mieczami[1].