Grecka droga z III wieku p.n.e. (
Velia
)
Droga kołowa jest to droga przeznaczona do poruszania się za pomocą pojazdów kołowych. Droga taka zazwyczaj charakteryzuje się
utwardzoną nawierzchnią
(zwykle
asfalt
,
beton
,
żwir
,
szuter
,
bruk
itp.). Utwardzenie składa się zazwyczaj z kilku warstw, ale może nim być również tylko utwardzenie powierzchni gruntu.
Droga kołowa składa się z
jezdni
(części przeznaczonej dla ruchu pojazdów) oraz
pobocza
. Pobocze jest niezbędne ze względów konstrukcyjnych (np. ułatwia odprowadzanie wody z nawierzchni). Niekiedy, szczególnie w miastach, pobocze stanowi
chodnik
, czyli część drogi wydzielona dla ruchu
pieszych
.
Drogę stanowi również towarzysząca jej infrastruktura, jak:
znaki drogowe
(poziome i pionowe), słupki odległościowe, parkingi, stacje benzynowe itp.
Miejsce, w którym spotykają się dwie drogi (przecinają lub łączą), nazywa się skrzyżowaniem. Budowla służąca do przekraczania przeszkody wodnej to
most
, a budowla służąca do bezkolizyjnego skrzyżowania z inną drogą to
wiadukt
. Drogę przechodzącą pod powierzchnią ziemi lub pod wodą chroni konstrukcja zwana
tunelem
.
Zasady zachowania się na drodze regulują odpowiednie
prawa
. W
Polsce
jest to Ustawa "Prawo o ruchu drogowym". Aby uniknąć nieporozumień, w większości krajów obowiązują te same prawa wynikające z
Konwencji Wiedeńskiej
ratyfikowane przez większość państw europejskich w tym Polskę. Czasem różnice między prawami dwóch państw są niewielkie (np. dotyczą ograniczeń prędkości), ale niekiedy różnice są istotne: np. w niektórych krajach obowiązuje
ruch lewostronny
.
Pierwsze znane drogi na świecie zbudowali
Sumerowie
(ok.
2300 p.n.e.
),
Chińczycy
(
XI wiek p.n.e.
),
Inkowie
(Wielka Droga Królów).
Zapewne najdoskonalsze drogi
starożytności
są zasługą
Rzymian
– niektóre z nich przetrwały do dziś. Drogi rzymskie umożliwiały szybką komunikację
legionów
, posłańców i kupców, oraz stanowiły siatkę oplatającą całe Imperium, z centralnym punktem –
Rzymem
(stąd powiedzenie "wszystkie drogi prowadzą do Rzymu").
Wzdłuż dróg sadzono wysokie drzewa, zwykle
akacje
lub
topole
. Drzewa zapewniały cień wędrowcom (latem) i osłonę przed
wiatrem
(zimą). W późniejszych czasach drzewa dawały również maszerującym wojskom pewien
kamuflaż
, chroniąc je przed wzrokiem
zwiadowców
przeciwnika.