Arkadiusz Tielakowski (ros. Аркадий Захáрович Теляковский, ur.
18 stycznia
1806
w
Jarosławiu
, zm.
19 września
1891
w
Petersburgu
) – inżynier fortyfikator, generał lejtnant
1864
armii rosyjskiej.
Ukończył w
1825
Główną Oficerską Szkołę Inżynieryjną. W latach
1828
-
1829
uczestniczył w
wojnie rosyjsko-tureckiej
. W latach trzydziestych do 60. XIX wieku wykładał fortyfikację w różnych uczelniach wojskowych, uczestniczył w budowie twierdz. Wysunął teorię rozpatrywania i stosowania fortyfikacji w powiązaniu z taktyka i strategią. Teoretyczne wywody Tielakowskiego (łączność fortyfikacji ze sztuką wojenna i artylerią, konieczność budowy umocnień w połączeniu z terenem i potrzebą wojsk, opracowanie nowych typów ukryć obronnych, kolejność prac fortyfikacyjnych ze względu na potrzeby wojsk). Teoretyczne poglądy Tielakowskiego znalazły swoje zastosowanie w obronie Sewastopola w
1854
-
1855
. Jednak dalszy ich rozwój i spory ze zwolennikami starych poglądów doprowadził do konfliktu z Zarządem Głównym Wyszkolenia Wojsk i skierowaniem Tielakowskiego w
1862
do służby w administracji wojskowej. W latach
1863
-
1865
przewodniczący Komitetu Technicznego Zarządu Inżynieryjnego (saperskiego).
Liczne nieporozumienia, na temat poglądów dotyczących fortyfikacji na polu walki, z ówczesnym szefem wojsk inżynieryjno-saperskich gen.
Eduardem Totlebenem
doprowadziły do zaliczenia Tielakowskiego w
1865
do rezerwy i uniemożliwiły dalszą działalność w dziedzinie fortyfikacji.
Od
1883
w stanie spoczynku. Uważany za twórce rosyjskiej fortyfikacji.
Autor dzieł: "Fortyfikacja polowa" wyd. w
1839
i "Fortyfikacja stała" wyd. w
1846
, przetłumaczonych prawie na wszystkie języki europejskie.
Bibliografia
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija t. 25. Moskwa 1977.