Atak na Ejlat – operacja
palestyńskiej
organizacji
terrorystycznej
Al–Fatah
mająca na celu atak od strony
Morza Czerwonego
na
izraelskie
miasto
Ejlat
(leżące nad
Zatoką Akaba
).
Akcja miała na celu realizację dwóch podstawowych założeń: jak największej liczby ofiar, oraz doprowadzenia do zerwania rozpoczynających się
egipsko
– izraelskich rozmów pokojowych w
Camp David
. Plan operacji zakładał dwuetapowe działanie z jednostki morskiej uzbrojonej w niekierowane pociski rakietowe. Pierwszym etapem miało być ostrzelanie miasta, drugim zdetonowanie statku na plaży niedaleko turystycznej
promenady
. Zakładano iż akcja zostanie przeprowadzona podczas izraelskiego święta
Rosz ha-Szana
(Nowy Rok) – data została wybrana nieprzypadkowo – zakładano zwiększoną liczbę ofiar oraz mniejszą czujność straży przybrzeżnej.
Przygotowania do akcji rozpoczęto latem
1978
. Palestyńczycy (prawdopodobnie współdziałając z
syryjskimi
służbami specjalnymi) nabyli statek żeglugi przybrzeżnej. Jednostka została zaadoptowana do nowych zadań – zamontowano podstawę umożliwiającą montaż wyrzutni niekierowanych pocisków rakietowych
BM - 21
, w ładowni zamontowano skrytkę na
amunicję
oraz optykę wyrzutni. Finalnie statek upozorowano na grecki
tramp
„Demetrios”. Akcja została drobiazgowo zabezpieczona – dla statku przygotowano fałszywe dokumenty okrętowe, wynikało z nich iż tramp ma przewozić drobnicę dla odbiorcy
jordańskiego
.
Załoga została wybrana spośród
fedainów
(co najmniej dwóch było szkolonych w obozach byłego bloku wschodniego) – tworzyło ją siedmiu mężczyzn.
Rejs statku rozpoczął się we
wrześniu
1978 w porcie w
Latakii
. Kolejnym etapem trasy był
Port Said
, z którego załoga skierowała się
Kanałem Sueskim
na Morze Czerwone by dotrzeć do
Cieśniny Tiran
łączącej Morze Czerwone z Zatoką Akaba.
Statek nigdy nie dotarł do miejsca przeznaczenia. Po wpłynięciu do Zatoki Akaba został zajęty w wyniku akcji komandosów izraelskich – sukces zapewnił
abordaż
statku prowadzony z
kutrów
patrolowych. Do dziś nie ujawniono, jak Izraelczycy zdekonspirowali akcję Al-Fatah. Sądzi się, iż prawdopodobnie w kierownictwie Al-Fatah zainstalowano agenta.
Bibliografia
- Krzysztof Kubiak: Morskie działania specjalne po roku 1945. Warszawa: Lampart, 2001. .