I pokój toruński – traktat pokojowy zawarty
1 lutego
1411
na wiślanej wyspie
Kępa Bazarowa
w
Toruniu
, między Polską i
Litwą
a
Krzyżakami
, kończący tzw.
wielką wojnę
z lat
1409
-
1411
. Ustalono m.in., że ziemie, miasta i zamki zdobyte przez obie strony wrócą pod poprzednią władzę. Zakon krzyżacki zrezygnował ze
Żmudzi
na okres życia
Władysława Jagiełły
i
Witolda
,
Mazowsze
odzyskało
Zawkrze
, a Polska
ziemię dobrzyńską
.
Toruń
, po pięciomiesięcznej przynależności do Polski, na mocy traktatu przeszedł ponownie pod panowanie Krzyżaków, podobnie jak cała
ziemia chełmińska
. Obie strony postanowiły też, że kupcy obu państw mogą swobodnie i bez przeszkód, wg dawnych zwyczajów, używać dróg wodnych i lądowych.
Uroczystego zaprzysiężenia i opieczętowania traktatu dokonał Władysław Jagiełło i Witold ze strony polskiej i litewskiej, a następnie wielki mistrz zakonu krzyżackiego
Heinrich V von Plauen
. Do wymiany w pełni opieczętowanych dokumentów pokoju doszło ostatecznie w maju
1411
roku w
Złotorii
.
Traktat nie doprowadził do trwałego pokoju między państwem krzyżackim a Koroną i Wielkim Księstwem. Już w
1414
r. rozgorzały walki. Jagiełło miał otrzymać 100 tysięcy
kop
groszy odszkodowania.
Linki zewnętrzne
Zobacz też