Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej |
Eucharystia w procesji w
Stargardzie
|
Dzień | 60 dni po
Wielkanocy
|
Typ święta |
katolickie
|
Inne nazwy | Święto Ciała i Krwi Pańskiej, Boże Ciało |
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej (w formie nadzwyczajnej rytu rzymskiego: Święto Najświętszego Ciała Chrystusa (Festum Sanctissimi Corporis Christi),
potocznie
zwana także Świętem Ciała i Krwi Pańskiej, a w tradycji ludowej: Boże Ciało) – w
Kościele katolickim
uroczystość liturgiczna
ku czci
Najświętszego Sakramentu
,
święto nakazane
.
Wierni szczególnie wspominają
Ostatnią Wieczerzę
i
Przeistoczenie
chleba
i
wina
w Ciało i Krew
Jezusa Chrystusa
. Pamiątkę tego wydarzenia
Kościół katolicki
obchodzi także w
Wielki Czwartek
, wtedy jednak rozpamiętuje się także Mękę Jezusa Chrystusa, uroczystość Bożego Ciała natomiast ma charakter dziękczynny i radosny. W
Polsce
obchodzi się ją w
czwartek
po
Uroczystości Trójcy Świętej
, a więc jest to
święto ruchome
, wypadające zawsze 60 dni po
Wielkanocy
. Najwcześniej może przypaść
21 maja
, najpóźniej
24 czerwca
. W niektórych krajach przenoszone jest na kolejną niedzielę.
Uroczystość ta została ustanowiona na skutek widzeń
św. Julianny z Cornillon
. Pod ich wpływem bp Robert ustanowił w
1246
r. taką uroczystość dla
diecezji
Liège
. W
1252
r. została ona rozszerzona na Germanię. Katolicy wierzą, że w
1263
miał miejsce
cud eucharystyczny
w
Bolsenie
, gdy
hostia
w rękach wątpiącego w
transsubstancjację
księdza zaczęła krwawić.
Korporał
, przechowywany w katedrze w pobliskim
Orvieto
jest uznawany za ten na który wówczas spadły krople krwi. W
1264
r.
papież Urban IV
bullą
Transiturus ustanowił tę uroczystość dla całego Kościoła. Uzasadniając przyczyny jej wprowadzenia wskazał: zadośćuczynienie za znieważanie
Chrystusa
w Najświętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu, która w
Wielki Czwartek
nie może być uroczyście obchodzona ze względu na powagę
Wielkiego Tygodnia
. Jednakże ze względu na śmierć Urbana IV bulla ta nie została ogłoszona, a tym samym uroczystość nie została ustanowiona. Uczynił to dopiero
papież Jan XXII
, który umieścił powyższą bullę w Klementynach (
1317
).
W
Polsce
po raz pierwszy wprowadził tę uroczystość
biskup
Nankier
w
1320
r. w
diecezji krakowskiej
. W
1420
na synodzie gnieźnieńskim uznano uroczystość za powszechną, obchodzoną we wszystkich kościołach w państwie[1]. W późnym średniowieczu i w renesansie największym sanktuarium kultu Bożego Ciała w Polsce był
poznański
kościół Bożego Ciała
.
W Polsce obchody uroczystości wiążą się z
procesją
z Najświętszym Sakramentem po ulicach
parafii
.
Procesja
zatrzymuje się kolejno przy czterech ołtarzach, przy których czytane są związane tematycznie z
Eucharystią
fragmenty czterech
Ewangelii
.
W 1955
Pius XII
wprowadzając
swoje reformy liturgiczne
zlikwidował obchody
oktawy
uroczystości. Zmianę tę utrzymał
Paweł VI
wprowadzając w 1969 nowe normy kalendarza liturgicznego (Mysterii paschalis). W Polsce na prośbę Episkopatu Polski zachowano zwyczaj oktawy.[]
Z Bożym Ciałem związana jest także
uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa
, która jest obchodzona zaraz po oktawie Bożego Ciała, czyli w piątek osiem dni po Bożym Ciele.
W Polsce uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej jest
dniem ustawowo wolnym od pracy
.
W formie nadzwyczajnej rytu rzymskiego rozdzielnie obchodzi się święto Bożego Ciała i Bożej Krwi: 1 lipca obchodzone jest święto Przenajświętszej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa (Festum Pretiosissimi Sanguinis Domini Nostri Jesu Christi).
Zobacz też
Przypisy
Źródło
-
Boże Ciało
- materiały na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: 03.02.2010]