Robert Guiscard
Robert Guiscardmonete z wyobrażeniem Roberta Guiscarda Robert Guiscard (ur. ok.
1016
, zm.
17 lipca
1085
),
książę
Apulii
,
Kalabrii
i
Sycylii
. BiografiaSyn
normańskiego
rycerza
Tankreda z rodu
Hauteville
i jego drugiej żony - Fressendy. Jego przydomek oznacza starofrancuskim sprytny, chytry. W
1046
r. dołączył do swoich starszych braci - Williama, Drago i Humphreya - walczących na żołdzie
lombardzkich
książąt w południowej Italii przeciwko
Bizancjum
. Po zdobyciu przez Drago Kalabrii, Robert opanował zamek San Marco, górujący nad doliną Crati, który stał się bazą wypadową dla jego rozbójniczych wypraw. Dopiero małżeństwo z Aubrée, krewną normańskiego wodza z okolic
Benewentu
, przyczyniło się do tego, że z
raubrittera
stał się wpływowym możnowładcą. W
1057
r. po śmierci brata Humphreya, który po zamordowanym Drago został przywódcą Normanów w Italii, Robert wyrósł na lidera normańskich wojowników w południowych Włoszech, którzy już otwarcie dążyli do opanowania tej krainy. W
1058
r. Robert osadził swojego młodszego brata Rogera na książęcym tronie w Kalabrii. W
1059
r. wszedł w przymierze z
papieżem Mikołajem II
i na synodzie w
Melfi
ogłosił się
wasalem
papieża oraz zobowiązał sie przestrzegać zasad
soborowych
, za co otrzymał tytuł księcia wraz z
inwestyturą
Apulii, Kalabrii i Sycylii. W następnych latach Robert zajął
Reggio
i
Brindisi
, by w
1071
po trzyletnim oblężeniu zdobyć
Bari
, stolicę bizantyjskiej Italii. W tym samym czasie
Roger
podbijał Sycylię, która po zdobyciu
Palermo
wpadła w ręce Normanów, a Roger ogłosił się wasalem Roberta. Następne lata upłynęły Robertowi na konsolidowaniu wszystkich zdobytych ziem. Do
1073
r. zmusił do uległości wszystkich normańskich buntowników. W tym czasie został ekskomunikowany przez
papieża Grzegorza VII
, który w ten sposób chronił papieskie włości w południowej Italii. Jednak gdy po kolejnym buncie Robert stał się jeszcze silniejszy (władał całym Południem bez
Kapuii
i
Neapolu
), a papież miał kłopoty z intrygami
cesarza
Henryka IV
, Grzegorz VII poszedł w
1080
r. na ugodę. Robert doszedłszy do szczytu potęgi i uważając się za pretendenta do tronu w
Konstantynopolu
(na pieczęciach przedstawiał się w stroju imperatora), podjął wyprawę posiadłości bizantyjskie. W
1081
wraz ze swym synem
Boemundem
zdobył
Korfu
. Cesarz
Aleksy I Komnen
sprzymierzył się z
Wenecją
, której flota pokonała flotę normańską. Cesarz ruszył na
Durazzo
, któremu zagrażali Normanowie, lecz w bitwie pod tym miastem poniósł klęskę. Robert kontrolował
via Egnatia
, szlak biegnący do Konstantynopola. Wobec porażki Aleksy I Komnen wszedł w sojusz z cesarzem Henrykiem IV, który wszedł do Italii. Zagrożony Grzegorz VII przywołał Roberta na półwysep. W
Tesalii
pozostał Bohemond, który jednak zrezygnował z marszu na Konstantynopol. W
1084
30 tys. Normanów stanęło pod murami
Rzymu
, by
27 maja
zdobyć Flaminia Porta i wydać bitwę na Campo Mania. Rzymianie zniechęceni grabieżczymi rządami Normanów zbuntowali się przeciwko nim, jednak zostali pokonani a miasto splądrowane.
27 czerwca
Robert opuścił Rzym i poprowadził uwolnionego Grzegorza VII do
Salerno
, w którym papież w
1085
r. zmarł. Robert nie zrezygnował z planów podbicia Bizancjum. Odbudował flotę i ponownie zajął Korfu, wylądował na kontynencie, lecz w czasie przygotowań do oblężenia
Kefalonii
zmarł po krótkiej chorobie
17 lipca
1085
r. Małżeństwa i potomstwoPierwszą żoną Roberta była Aubrée de Buonalbergo, miał on z nią: Drugą żoną Roberta była
Siszelgajta z Salerno
, miał z nią: - Rogera Borsę, męża Adeli - córki Roberta, hrabiego Flandrii,
- Gwidona, księcia Amalfii,
- Roberta Scalio,
- Wilhelma,
- Hérię de Hauteville, żonę
Huguesa V du Maine
,
- Sybillę de Hauteville, żonę Eblesa II de Roucy,
- Matyldę de Hauteville, żonę najpierw Rajmunda II, hrabiego Barcelony, później Aimery'ego I, hrabiego Narbonne.
Znaczenie przydomkaSłowo guiscard (fr.) lub viscard (norm.) bywa różnie interpretowane: "rozważny", "chytry", "przebiegły" lub "zręczny". Bibliografia- Anna Komnena, Aleksjada t. I-II, z języka greckiego przeł. wstępem i komentarzem opatrzył Oktawiusz Jurewicz, z serii: „Arcydzieła Kultury Antycznej”, Ossolineum, De Agostini Polska, Wrocław-Warszawa 2005,
- Dariusz Piwowarczyk, Normanowie i Bizancjum w XI stuleciu, Bellona, Warszawa 2006.
Inne hasła zawierające informacje o "Robert Guiscard":
Biegun południowy
...
Biegun północny
...
Brno
...
XVI wiek
...
1972
...
Sejm grodzieński (1793)
...
1398
...
Mioglobina
...
1362
...
1361
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Robert Guiscard":
138 Dziewiętnastowieczne Stany Zjednoczone (plansza 11)
...
˝Pan Tadeusz˝ A. Mickiewicza - spacer po Soplicowie i okolicach (plansza 8)
...
040 Europa Środkowowschodnia w XI-XIV w. (plansza 20)
...
|