Mapa topograficzna Tybetu
Wyżyna Tybetańska –
wyżyna
w
Azji
, położona na północ od
Himalajów
. Ponad jej płaskowyżem o wysokości 4500 m n.p.m. do 5000 m n.p.m. wznoszą się pasma górskie takie jak Himalaje,
Kunlun
i
Karakorum
. Zajmuje powierzchnię 2,5 mln km². Wyżyna Tybetańska jest wyżyną
lessową
o kilkusetmetrowej grubości.
Jej nazwa pochodzi od
Tybetu
, który w całości leży na jej obszarze.
Klimat
Wyżyny Tybetańskiej jest wybitnie kontynentalny. Średnie temperatury zimą wahają się w granicach od -13 do +9 °C (choć często zdarzają się mrozy poniżej -20 °C), zaś latem średnie temperatury utrzymują się w zakresie od +10 do +27 °C z dużą amplitudą między dniem i nocą.
Z Wyżyny Tybetańskiej wypływają takie rzeki jak:
Saluin
,
Mekong
,
Huang He
,
Brahmaputra
i
Jangcy
. Ludzie mieszkający na Wyżynie Tybetańskiej zajmują się głównie
pasterstwem
. Sprzyjają temu rozległe stepy górskie.