Michał Reicher |
Urodzony | 17 listopada 1888 Sosnowiec |
Zmarł | 31 sierpnia 1973 Gdańsk |
Michał Reicher, Michał Reicher-Sosnowski (ur.
17 listopada
1888
w
Sosnowcu
, zm.
31 sierpnia
1973
w
Gdańsku
), polski anatom i
antropolog
pochodzenia żydowskiego; profesor zwyczajny dr nauk biologicznych. Współautor i kontynuator prac nad kompleksowym podręcznikiem Anatomia Człowieka, rozpoczętych przez prof. dra
Adama Bochenka
. Twórca działającego do dziś wileńskiego Collegium Anatomicum oraz jeden ze współtwórców
Akademii Lekarskiej w Gdańsku
.
Po wydaleniu z gimnazjum im. Ignacego Jana Paderewskiego w Sosnowcu za działalność patriotyczną oraz udział w organizacji strajku szkolnego, w 1907 roku zdał maturę w Warszawie (świadectwo maturalne wyrzucił do kosza i uciekł z domu). Do 1912 roku studiował antropologię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Zurychu, gdzie uzyskał stopień doktora. Uczeń Georga Ruge i Otto Schlaginhaufena. W roku 1914 jako stypendysta wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował w Zakładzie Embriologii Instytutu Carnegie w Baltimore. W 1915 r. powrócił do kraju zostając asystentem, a potem uzyskując prosekturę w Zakładzie Anatomii Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 1920 r. został mianowany kierownikiem katedry na
Uniwersytecie w Wilnie
, gdzie stworzył od podstaw Zakład Anatomii Prawidłowej. W krótkim czasie stał się czołową postacią na Uniwersytecie działając i tworząc wiele towarzystw naukowych. W 1934 r. był dziekanem wydziału lekarskiego. Po wybuchu wojny został pozbawiony swojego stanowiska i rozpoczął tajne nauczanie młodzieży. W czasie
okupacji
pełnił obowiązki kierownika Studium Medycznego. Był żołnierzem
Armii Krajowej
, odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Swoją przedwojenną pracą naukową przyczynił się do ocalenia przed zagładą ludu
Karaimów
, których hitlerowcy niesłusznie uznali za Żydów i skazali na eksterminację.
Wilno opuścił w 1945 roku przyjmując wkrótce stanowisko kierownika katedry Anatomii Prawidłowej
Akademii Medycznej w Gdańsku
. Promotor 16 doktoratów i 7 przewodów habilitacyjnych. Po przejściu na emeryturę na stanowisku kierownika Zakładu Anatomii zastąpił go dr
Wiesław Łasiński
.
W kręgu jego zainteresowań badawczych pozostawała również
prymatologia
, m.in. utworzył Komisję Prymatologii przy Gdańskim Towarzystwie Naukowym[1].
Życiorys naukowy
-
1912
– stopień doktora filozofii
summa cum laude
nadany przez Uniwersytet w Zurychu
-
1914
– stypendium w Zakładzie Embriologii Instytutu Carnegie w Baltimore (USA)
-
1915
– asystentura, później prosektura w Zakładzie Anatomii Uniwersytetu Warszawskiego
-
1920
– kierownik Katedry Anatomii w Wilnie
-
1934
– dziekan Wydziału Lekarskiego na Uniwersytecie Stefana Batorego
-
1945
– kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej w Gdańsku
-
1946
– dziekan Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku
-
1947
– rektor Akademii Medycznej w Gdańsku
-
1949
– w uznaniu zasług naukowych wybrany na członka-korespondenta Wydziału Lekarskiego
Polskiej Akademii Umiejętności
-
1951
– członek honorowy Gdańskiego Towarzystwa Lekarskiego
-
1962
– odszedł na własne życzenie na emeryturę
-
1964
– członek honorowy Polskiego Towarzystwa Anatomicznego
-
1965
– doktor honoris causa Akademii Medycznej w Gdańsku
-
1972
– członek honorowy Gdańskiego Towarzystwa Naukowego
Ważniejsze prace i publikacje
-
1932
– Sur les grupes sanguines des Caraimes de Wilno et de Troki – praca dotycząca podobieństwa antropologicznego
Karaimów
do ludów turko-tatarskich
-
1969
– The international organs in primates and their anhropogenetic significance
- od
1913
– Anatomia człowieka – współautor i kontynuator prac nad podręcznikiem, rozpoczętych przez prof. dra
Adama Bochenka
Przypisy