Witold Trzeciakowski (ur.
6 lutego
1926
w
Warszawie
, zm.
21 stycznia
2004
) –
polski
ekonomista, senator
I kadencji
, minister w
rządzie Tadeusza Mazowieckiego
.
Życiorys
Absolwent Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie z 1951, uzupełniał studia w
USA
(na uniwersytetach
Harvarda
i
Columbia
) dzięki rocznemu stypendium Fundacji Forda. W 1960 uzyskał stopień
doktora
nauk ekonomicznych. W 1971 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk ekonomicznych[1]. Od 1978 zajmował stanowisko profesora zwyczajnego.
Po II wojnie światowej uruchomił i prowadził – założoną przez jego ojca, również Witolda Trzeciakowskiego[2] – fabrykę wyrobów metalowych "Podkowiak" w
Szydłowcu
. Pracował jako projektant w Biurze Projektów Transportu. W latach 1959–1981 był pracownikiem Instytutu Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego (m.in. jako dyrektor tej placówki). Od 1969 do 1980 pracował na
Uniwersytecie Łódzkim
, a w latach 1981–1989 w Instytucie Nauk Ekonomicznych
PAN
. Od 1981 do 1984 wchodził w skład
Prymasowskiej Rady Społecznej
, następnie przewodniczył Kościelnemu Komitetowi Rolniczemu i radzie nadzorczej Fundacji Wodnej.
Był ekspertem
"Solidarności"
. Uczestniczył w obradach
Okrągłego Stołu
jako przewodniczący zespołu ds. gospodarki i polityki społecznej. W czerwcu 1989 został wybrany senatorem I kadencji z ramienia
Komitetu Obywatelskiego
. W
Senacie
należał do Komisji Gospodarki Narodowej[3]. We wrześniu 1989 został powołany na stanowisko ministra-członka
Rady Ministrów
w gabinecie
Mazowieckiego
(od grudnia 1989 przewodniczył Radzie Ekonomicznej rządu). Po 1990 związany ze środowiskiem
Unii Demokratycznej
i
Unii Wolności
.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski
i
Złotym Krzyżem Zasługi
.
Był autorem ponad 150 publikacji naukowych z dziedziny ekonomii, także książkowych (m.in. Modele pośredniego kierowania gospodarką planową w sterowaniu handlem zagranicznym z 1975).
Przypisy