Oficer dyżurny – w
Siłach Zbrojnych RP
oficer
(w uzasadnionych wypadkach
podoficer
) który pełni w danym momencie służbę dyżurną w
jednostce wojskowej
. Oficerowi dyżurnemu jednostki podlegają wszyscy
żołnierze
i osoby pełniące służbę wewnętrzną.
Do jego zasadniczych obowiązków należy:
- wykonywanie czynności określonych w przepisach o wojskowych organach porządkowych;
- uruchamianie procesów osiągania wyższych stanów gotowości bojowej i kierowanie ich przebiegiem;
- wykonywanie innych zadań określonych w
instrukcjach
oraz nakazanych przez
dowódcę
(szefa, komendanta) jednostki wojskowej.
W powyższym zakresie działania, oficer dyżurny ma prawo do wydawania i egzekwowania
rozkazów
(poleceń), w stosunku do wszystkich żołnierzy, będących podwładnymi dowódcy jednostki wojskowej, z wyjątkiem jego zastępcy i
szefa sztabu
.
Oficer dyżurny odpowiada także za nadzorowanie
służby wartowniczej
pełnionej zarówno przez żołnierzy jaki i oddziały wart cywilnych (OWC) oraz służbę ochronną ze specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych (
SUFO
).
W okresie
II Rzeczypospolitej
oficera dyżurnego nazywano oficerem służbowym.
Oficer dyżurny występuje również w innych służbach mundurowych takich jak
Państwowa Straż Pożarna
,
Straż Graniczna
czy
policja
. W każdej z tych formacji wykonuje charakterystyczne do jej specyfiki służby zadania.
Oficer dyżurny w policji posiada podczas nieobecności komendanta danej jednostki wszelkie jego uprawnienia i w przypadku sytuacji nadzwyczajno- kryzysowych jest upoważniony do podejmowania działań i organizowania oraz kierowania akcją. Jest także wówczas bezpośrednim przełożonym wszystkich pracowników jednostki.
Bibliografia
- Regulamin Ogólny Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Sztab Gen. 2004