Benedykt VIII, Teofilatto di Tuscolo (zm.
9 kwietnia
1024 w
Rzymie
) - papież od
18 maja
1012.
Data narodzin nieznana, umarł
9 kwietnia
1024 roku. Benedykt VIII był pierwszym z trzech
papieży
wywodzących się z rodu Tuskulum. Będąc synem
Grzegorza
, księcia Tuskulum i bratem Jana XIX, został siłą osadzony na tronie papieskim w dniu
18 maja
1012 roku.
Aby uniemożliwić przejęcie tronu papieskiego przez
antypapieża Grzegorza VI
– kandydata konkurencyjnego rodu Krescencjuszy, Benedykt VIII użył siły militarnej. Wtedy jego brat, późniejszy papież
Jan XIX
, przejął władzę cywilną w Rzymie.
Benedykt VIII był bardzo aktywny na arenie politycznej w czasie swojego
pontyfikatu
.
14 lutego
1014
roku koronował w bazylice św. Piotra króla niemieckiego
Henryka II
na cesarza. Przyrodniego brata cesarza konsekrował na
arcybiskupa
Rawenny
. W ten sposób zyskał sobie przychylność świeckiego władcy ówczesnej
Europy
. Zawarł rozejm z
Normanami
, atakującymi od południa. Przy pomocy wojsk z
Pizy
i
Genui
dokonał także pogromu
Saracenów
w północnej Italii i w
1016
wyzwolił
Sardynię
.
Kiedy wojska bizantyjskie zaatakowały
Italię
, udał się po pomoc do Niemiec, do cesarza Henryka II. Po drodze poświęcił katedrę w
Bambergu
, (gdzie z cesarzem Henrykiem spędził Wielkanoc) i odwiedził
klasztor
i grób sw. Bonifacego w
Fuldzie
. Pojawienie się papieża w Niemczech było tak wielkim wydarzeniem, że
cesarz
ponowił Privilegium Ottonianum, uroczyście potwierdzając donacje
Pepina
i
Karola Wielkiego
. Dodał także nowe ziemie do
Państwa Kościelnego
, dzięki czemu obejmowało ono już niemalże cały Półwysep Italijski.
Cesarz
ruszył z odsieczą, jednakże nie doszło do ostatecznej konfrontacji.
Papież Benedykt VIII razem z cesarzem w
1022
roku zwołał synod w
Pawii
, gdzie potępiono
symonię
i bardzo surowo zakazano zawierania małżeństw duchownym. Henryk II poparł te ustalenia i wprowadził je jako prawo obowiązujące w całym cesarstwie. Podyktowane to było troską o to, by dobra kościelne nie były dziedziczone przez potomstwo duchowieństwa.
Papież
stał również na straży prymatu biskupa Rzymu w sprawach dyscyplinarnych. Benedykt VIII czynnie zaangażował się w sprawy związane z reformą życia monastycznego, realizowaną przez Kongregację Kluniacką, założoną w roku
910
przez księcia Wilhelma Akwitańskiego. On to wprowadził zwyczaj śpiewania pieśni religijnych podczas sprawowania Mszy św. Benedykt VIII uchodził za energicznego, przewidującego, zdecydowanego w działaniu. Należał do sprawnych administratorów o zacięciu wojskowym. Podejmował wiele wypraw wojennych, które miały na celu powiększenie terytorium Państwa Kościelnego.[]
Warto jest również nadmienić, że postać Benedykta VIII wiąże się z osobą
Bolesława Chrobrego
. Ostatnie lata panowania władcy Polski stanowią po dziś dzień niemal nieprzeniknioną tajemnicę. Na podstawie skromnych wskazówek można wysnuć hipotezę, że w okresie między
1018
a 1024 r., być może ok. 1022 r. doszło w Polsce Bolesława Chrobrego do jakiś wewnętrznych zamieszek. Można się domyślać, że w związku z tymi zamieszkami miało miejsce osłabienie państwa polskiego. Wskazywałoby to na fakt, że w 1022 r. książę ruski
Jarosław
uderzył na pograniczny
Brześć
nad Bugiem. Stłumienie zamieszek wewnętrznych oraz sprzyjające okoliczności polityczne stworzyły Bolesławowi możliwość zrealizowania wieloletnich dążeń do osiągnięcia korony królewskiej. Dopóki jednak żył Henryk II i papież Benedykt VIII, Bolesław nie mógł myśleć o uzyskaniu tego zaszczytu. Tymczasem zmarł cesarz i papież roku pańskiego 1024. Tak więc w tym roku powstała w Rzymie sytuacja, w której władca
Polski
mógł liczyć na koronę. Zabiegi Chrobrego o
koronę
odniosły skutek i w
1025
roku (przed czerwcem) doszło do koronacji księcia polskiego.
Po
śmierci
, ciało Benedykta VIII złożone zostało w
Bazylice św. Piotra
.
Po nim na tron papieski wstąpił jego brat (jako
Jan XIX
).