Nizina Nadkaspijska (
ros.
Прикаспийская низменность - Prikaspijskaja nizmiennost’) – rozległa nizina w południowo-wschodniej części
Niziny Wschodnioeuropejskiej
w
Rosji
i
Kazachstanie
.
Nizina ciągnie się wzdłuż północnego wybrzeża
Morza Kaspijskiego
. Otoczona jest przez wyżyny:
Nadwołżańską
i
Jergeni
na zachodzie oraz
Obszczyj Syrt
na północy, a także przez góry
Mugodżary
i wyżynę
Ustiurt
na wschodzie. Powierzchnia wynosi około 200 tys. km², z czego ponad 50% stanowi
depresja
. Jest to największy pod względem powierzchni obszar depresyjny w
Europie
i
Azji
. Najniższy punkt, brzeg jeziora, położony jest 28 m p.p.m.
Nizina Nadkaspijska zajmuje nieckowate obniżenie dawnego dna tzw. Morza Chwalińskiego (starszy
czwartorzęd
), zaścielone osadami gliniasto-piaszczystymi. Jej powierzchnia jest równinna, z nielicznymi odosobnionymi wzniesieniami (do 149 m n.p.m.), pocięta szerokimi dolinami
Wołgi
,
Uralu
i
Emby
oraz szeregu małych wysychających latem rzek. Występują tu liczne słone jeziora (największe
Baskunczak
i
Elton
) oraz solniska i słone bagna.
Klimat umiarkowany kontynentalny, suchy (do 200-350 mm opadów rocznie). Gleby półpustynne zasolone, przeważają półpustynie, miejscami roślinność trawiasta.
Eksploatowane są tu złoża ropy naftowej i gazu ziemnego (nad Embą), soli kamiennej i soli potasowej (w jeziorach). Jest to rejon hodowli owiec i wielbłądów. Wzdłuż rzek rozwinięte jest warzywnictwo i sadownictwo.
Zaludnienie poniżej 10 os./km², głównie
Rosjanie
i
Kazachowie
.