Zdolność skupiająca (zdolność zbierająca, moc optyczna) – wielkość definiowana dla pojedynczych
soczewek
i dla
układu optycznego
oznaczająca odwrotność
ogniskowej
soczewki lub układu.
gdzie D – zdolność skupiająca, f – ogniskowa.
Domyślnie wzór ten stosuje się dla powietrza. Jeżeli dana soczewka znajduje się w ośrodku materialnym, którego
współczynnik załamania
wynosi n, zdolność skupiającą wyraża wzór
gdzie f jest ogniskową układu w powietrzu. Zatem zastosowanie
cieczy immersyjnej
w
mikroskopie
zwiększa zdolność skupiającą
obiektywu
.
Dodatnia zdolność zbierająca oznacza
soczewkę
lub układ optyczny skupiający, a ujemna – soczewkę lub układ rozpraszający. Zerowa zdolność zbierająca oznacza brak zmiany kierunku promieni po przejściu przez soczewkę (obie powierzchnie robocze płaskie i równoległe do siebie – może wystąpić najwyżej przesunięcie równoległe, gdy
kąt
padania
promieni
będzie różny od zera).
Zdolność zbierającą mierzy się w
dioptriach
[D]. Wymiarem dioptrii jest odwrotność metra.
Bibliografia
- I.W. Sawieliew: Wykłady z fizyki 2. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, ss. 411-412. .
- Jurgen R. Meyer-Arendt: Wstęp do optyki. Wyd. 1. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977, s. 43.
-
Encyklopedia PWN, hasło dioptria
. [dostęp 14 listopada 2008].