Dziennik dla dzieci -
czasopismo
dla dzieci, wydawane od
2 stycznia
do
31 grudnia
1830
r. w
Warszawie
. Założycielem i redaktorem był
Stanisław Jachowicz
. Ukazywało się codziennie, z wyjątkiem niedzieli i świąt. Miało format ósemki, nie przekraczało dwóch kartek objętości.
Na jego
motto
wybrano fragment wiersza A. Felińskiego. Jako główne założenie postawiono wychowanie społeczne, a kiedy stało się to możliwe, również
obywatelskie
. Zakres ten ogarniał sytuacje dziecka w rodzinie, stosunek do rodziców, rodzeństwa, wchodzenie w grono koleżeńskie, wytwarzanie solidarności i odpowiedzialności. Towarzyszyło temu poszerzanie wiedzy z życia całego
społeczeństwa
, zwłaszcza jego przejawów narodowych, ekonomicznych oraz
kultury
innych narodów. Podkreślana była aktywna postawa małego czytelnika, samowychowanie i rozwijanie umysłu. Cel główny realizowany był w sposób bardzo nowoczesny, przez nawiązanie ścisłego kontaktu z czytelnikiem, włączenie go do współpracy oraz wejście w naturalną, zwykłą codzienność.
Na karcie tytułowej pierwszego numeru, obok nazwy pisma,
drukarni
i motta, widniało nazwisko Stanisława Jachowicza jako głównego wydawcy. Na odwrotnej stronie znajdowała się
klauzula
, która wyjaśniała, że pismo wydawane było z pozwoleniem
cenzury
rządowej. Następne numery nie posiadały już tak szczegółowej karty tytułowej, a pierwsza strona zawierała jedynie nazwę pisma, datę wydania oraz tytuł pierwszego artykuliku. Ukazały się cztery tomy, z których każdy obejmował jeden
kwartał
. Na jeden tom składało się przeważnie około 74-75 numerów bieżących pisma. Ogółem ukazało się 299 numerów. W czasie kilkudniowych świąt ukazywały się one w zwiększonej objętości, jako dwa numery jednocześnie. Nowatorskie w Dzienniku było to, że same dzieci mogły nadsyłać swoją twórczość do pisma i ono drukowało nadesłane materiały. Zakończenie drukowania Dziennika odbyło się w ostatnich dniach grudnia 1830 roku, wtedy to całkowicie porzucono dziecięcą formę pisania codziennego.