| Inne zaburzenia wydzielania wewnętrznego trzustki |
|
ICD-10
|
E16
| E16.0 | Polekowa hipoglikemia bez śpiączki | E16.1 | Inne hipoglikemie | E16.2 | Hipoglikemia, nie określona |
|
Hipoglikemia (inaczej niedocukrzenie) (
łac.
hypoglycaemia) – stan, w którym ilość
glukozy
we
krwi
(poza
żyłą wrotną
) spada poniżej normy. Pełnoobjawowa hipoglikemia występuje zwykle przy
stężeniu
poniżej 2,2 mmol/l (40 mg/dl) jednak pierwsze objawy rozpoczynają się zazwyczaj stężeniu poniżej 2,8 mmol/l (50 mg/dl), a u
cukrzyków
nawet przy wyższych wartościach. Hipoglikemia może być przyczyną
śmierci
.
Wywoływanie hipoglikemii u więźniów poprzez
iniekcje
insuliny
stosowane było w
psychiatrii represyjnej
w
ZSRR
.
Przyczyny
Egzogenne (zwykle u chorych na
cukrzycę
)
- niedożywienie lub głodzenie
- względne lub bezwzględne przedawkowanie
insuliny
lub
doustnych leków przeciwcukrzycowych
- interakcje wyżej wymienionych leków z innymi lekami
- znaczny wysiłek
- spożycie
alkoholu
(u osób zdrowych również, zwłaszcza po spożyciu na czczo)
Hipoglikemia na czczo
Hipoglikemia poposiłkowa (reaktywna)
Objawy
Odczuwanie hipoglikemii jest zależne od obszarów mózgu (niedocukrzenie odczuwa przede wszystkim jądro podstawno-brzuszne nadwzgórza)
Diagnostyka
Hipoglikemię różnicuje się z
zaburzeniami psychicznymi
,
padaczką
,
udarem mózgu
i innymi schorzeniami.
Jeśli w przypadku stwierdzonej hipoglikemii nie stwierdzi się cukrzycy, prowadzi się dalszą diagnostykę w celu ustalenia przyczyny. Po ciężkim przypadku wykonuje się często
EEG
mózgu, w celu sprawdzenia prawidłowości w jego działaniu po wstrząsie.
Skutki zdrowotne
Skutki zdrowotne hipoglikemii mogą być bardzo poważne, znaczny spadek poziomu cukru we krwi (poniżej 20mg%) może być nawet przyczyną śmierci - wstrząsu hipoglikemicznego. Na powikłania spowodowane niedocukrzeniem narażone są głównie osoby chore na cukrzycę (głównie typu pierwszego) oraz osoby z zaburzeniami endokrynologicznymi - hiperprodukcją insuliny lub zmniejszonym wydzielaniem glukagonu (hormonu antagonistycznego względem niej). Mózg potrzebuje glukozy (blisko 150 gramów dziennie), a nie ma możliwości magazynowania jej. Spadek dostawy cukru do mózgu powoduje znaczne zaburzenia w jego pracy, a nawet obumieranie. Proces destrukcyjny dotyka najszybciej kory mózgowej, a następnie hipokampu oraz innych struktur mózgu, co zagraża zdrowiu i życiu organizmu. Bezpośrednią odpowiedzią organizmu jest zwiększenie przepływu krwi (adrenalina) i zwiększenie wchłaniania glukozy do tkanek.
Leczenie
W przypadku hipoglikemii należy podać/przyjąć słodki napój (np. sok z cukrem, nie słodzikiem, naturalnie słodzony napój gazowany) lub glukozę (i popić), zaprzestać wysiłku i najlepiej się położyć, a następnie spożyć cukier złożony (np. banan, jogurt, kanapka, obiad (ziemniaki)). Jeśli chory straci przytomność, należy ułożyć go w
pozycji bocznej ustalonej
(żeby nie przygryzł sobie języka), podać niezwłocznie glukagon w zastrzyku domięśniowym i wezwać pogotowie. Poprawa i odzyskanie przytomności powinno nastąpić w ciągu 0,5 godziny.
Podstawą leczenia jest usunięcie przyczyny. W wielu przypadkach można tego dokonać zachowawczo stosując odpowiednią dietę lub leki.
W przypadku lekkiej hipoglikemii podaje się choremu 5-20 g
glukozy
lub
sacharozy
doustnie w formie krystalicznej lub w roztworze, np. w postaci soku.
W przypadku ciężkiej hipoglikemii podaje się 40% roztwór glukozy dożylnie, a następnie wlew 5% roztworu glikozy.
Jeśli nie można podać dożylnie glukozy podaje się domięśniowo
glukagon
, a następnie po wybudzeniu doustnie glukozę. Należy jednak pamiętać, że podanie glukagonu jest nieskuteczne w przypadku wyczerpania zapasów glukozy w organizmie. Zastosowanie glukagonu przeciwwskazane jest w przypadku hipoglikemii wywołanej spożyciem alkoholu. Nie powinno się go ponadto podawać w przypadku hipoglikemii wywołanej przez doustne leki przeciwcukrzycowe, ponieważ może zwiększać wydzielanie insuliny endogennej.
Reakcja organizmu - kontregulacja
Organizm nie pozostaje obojętny na spadek poziomu cukru we krwi - w zwykłych sytuacjach nie dopuszcza do hipoglikemii, poprzez dozowanie glukagonu. Jednak w przypadku znacznego spadku poziomu glukozy do akcji wkracza wiele hormonów, które starają się podnieść cukier. Szybkość ich działania jest jednak zróżnicowana, co powoduje efekt zwany "odbiciem" (dobrze znany cukrzykom), czyli hiperglikemią nawet do dwunastu godzin po niedocukrzeniu.
- adrenalina - powoduje uwalnianie glukozy z glikogenu, aktywację produkcji cukru przez niektóre białka, wstrzymanie produkcji insuliny (u osób ze sprawną trzustką)
Adrenalina powoduje drżenie rąk,drgawki, przyspieszone bicie serca, drażliwość
- glukagon - uwalnia glukozę z glikogenu, aktywację produkcji acetonu w wątrobie (stąd tzw. aceton głodowy)
- kortyzol - powoduje rozpad białek i tłuszczów, które mogą być użyte jako materiał energetyczny (proces zachodzi w wątrobie), zmniejsza zużycie glukozy w komórkach
- somatotropina (hormon wzrostu) - zmniejsza zużycie glukozy i powoduje rozpad białka. Działa powoli, więc to właśnie on powoduje następującą dopiero po wielu godzinach hiperglikemię.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Stassen MP. [Diabetic gastroparesis]. „Revue médicale de Liège”. 5-6 (60). Ss. 509–15.
PMID 16035319
.
Bibliografia
- Gerd Herold: Medycyna wewnętrzna: repetytorium dla studentów medycyny i lekarzy. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2001. .
- red. Tadeusz Rożniatowski: Mala encyklopedia medycyny. Wyd. VII. Panstwowe Wydawn. Nauk, 1990. .