Wotowie –
grupa etniczna
zamieszkująca
Ingrię
na pograniczu
rosyjsko
-
estońskim
, na zachód i południowy zachód od
Sankt Petersburga
, nieopodal i na wschód od granicznego miasta
Narwa
. Posługiwali się wymierającym już dziś
językiem wotyckim
(jest to
język ugrofiński
z grupy
bałtofińskiej
), w którym sami siebie określają jako Vadjalain (
l.mn.
: Vadjalaizõt).
W
1848
liczbę Wotów posługujących się swoim językiem obliczano na 5148 osób, tymczasem w
1989
pozostało ich już tylko 62, przy czym najmłodsza z tych osób urodziła się w
1930
. Znaczna liczba Wotów została w czasach stalinowskich rozproszona w odległych rejonach
ZSRR
, m.in. karnie skazywana na zsyłkę (bądź na śmierć) pod zarzutami "braku lojalności" i "tchórzostwa" podczas
II wojny światowej
.
Tak jak mieszkający na tych samych terenach
Iżorowie
, Wotowie na ogół są
prawosławni
, w odróżnieniu od innych ich sąsiadów –
luterańskich
Ingrian
.
Wotowie na Łotwie
W
1445
Kawalerowie Mieczowi
zmusili znaczną liczbę Wotów do przesiedlenia z Ingrii do
Bowska
na
Łotwie
, gdzie pracowali oni przy budowie zamku. Po jego ukończeniu nie wrócili już w swoje rodzinne strony i pozostali na Łotwie jako mniejszość narodowa, pracując na roli, powoli zatracając umiejętność posługiwania się językiem ojczystym i asymilując się z
Łotyszami
. Jeszcze po czterystu latach (w połowie
XIX
wieku) szacowano, że mieszka ich tam około tysiąca.