Biopaliwo -
paliwo
powstałe z przetwórstwa produktów
organizmów żywych
np. roślinnych, zwierzęcych czy
mikroorganizmów
.
Rodzaje biopaliw
Wyróżnia się biopaliwa:
Produkcja
biopaliw z glonów
jest najbardziej wydajna. Znane są metody wykorzystania do tych celów terenów pustynnych. Wzbogacana w CO2 woda przepływa w foliowych zbiornikach, które eliminują jej parowanie. Półproduktem glonowej hodowli jest białko i O2. Efektywność glonów jest 30 x większa niż jakiegokolwiek innego rodzaju pozyskiwania paliwa. Departament Energii USA oszacował, że do pokrycia obecnego zapotrzebowania USA na paliwa wystarczy uprawa glonów na biopaliwo na powierzchni 15 tys mil2 (ok. 39000 km2)[1]. Paliwo glonowe stanowi tzw. biopaliwo 3 generacji.
Wady i zalety
Używanie biopaliw służy zmniejszeniu uzależnienia od
ropy naftowej
.
Metody produkcji biopaliw wytwarzanych z
oleju rzepakowego
, zbóż uprawnych oraz trzciny cukrowej na polu powstałym po wykarczowaniu lasu tropikalnego są poddawane krytyce. Równocześnie jednak taka metoda produkcji jest najbardziej rozpowszechniona dzięki subsydiowaniu uprawy biopaliw przez państwa[2].
Zauważono, że przy produkcji biopaliwa emitowanych jest 3x więcej
gazów cieplarnianych
niż przy wydobywaniu i spalaniu zwykłej
benzyny
. Wliczona w to jest ograniczona wymiana gazowa jaka ma miejsce na polu przeznaczonym do biouprawy. Pole wyjaławia się znacznie i wymaga kosztownej
rekultywacji
[3]. Taka uprawa ogranicza bioróżnorodność, przyczynia się do rozwoju patogenów, szkodników i chorób oraz stwarza poważne zagrożenie w czasach coraz większego zapotrzebowania na
żywność
i prowadzą do podniesienia ich cen[2].
Ten ostatni aspekt jest podnoszony przez organizację Action Aid, która zarzuca państwom narzucającym obowiązek dodawania biokomponentów do paliw oraz dopuszczających import ich z krajów trzecich pogłębianie nędzy i głodu w krajach Trzeciego Świata[4]. Badania przeprowadzone na podstawie danych z lat 1989-2007 przez W.K. Kellogg Long Term Ecological Research sugerują, że uprawa roślin pod biopaliwa jest o 36% mniej efektywna energetycznie niż w celu produkcji żywności[5].
Biopaliwa w Polsce
Obowiązek dodawania biokomponentów do paliw nałożyła
ustawa
z dnia
2 października
2003
roku o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych[6]. Ustawa ta zabraniała wolnego rynku na biopaliwa. Rozdz. 5 art. 1.1 nakładał karę 3000 zł na kogokolwiek kto bez zezwolenia chciałby (także na własne potrzeby) wytworzyć
biodiesel
. Nakazywała też produkcję biopaliw, nawet gdyby to było nieopłacalne ekonomicznie oraz czasowo zabraniała importu. Zgodnie z literą ustawy, producent biopaliw to osoba fizyczna lub prawna, która posiada koncesję na wytwarzanie lub obrót paliwami ciekłymi, wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne[7].
Od dnia 1 stycznia 2007 obowiązuje ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych[8]. Umożliwia produkcję biopaliw zarejestrowanym
rolnikom
indywidualnym, jednakże w ograniczonej ilości 100 l/ha lub w energetycznym ekwiwalencie innego paliwa np. gazowego.
Zobacz też
Etanol
,
biodiesel
,
butanol
,
biomasa
,
agrorafineria
Przypisy
- ↑
A Promising Oil Alternative: Algae Energy - washingtonpost.com
- ↑ 2,0 2,1
Zbrodnia w zielonych rękawiczkach
. Onet.pl, 2008.
- ↑
Biofuels findings pressure EU commission to change policy
. EU Observer, 2010.
- ↑
The Department for Transport will not commit to biofuels yet
. Action Aid UK, 2010.
- ↑
Food or Fuel? Biofuels Inefficient, Study Suggests
. Energy Policy Information Center, 2010.
- ↑
Dz. U. z 2003 r. Nr 199, poz. 1934
- ↑
Dz. U. z 1997 r. Nr 54, poz. 348
- ↑
Dz. U. z 2006 r. Nr 169, poz. 1199
Linki zewnętrzne