Wiktor III, (ur. w 1026 lub 1027 w
Benevento
- zm.
17 września
1087 w
Monte Cassino
) –
błogosławiony
,
papież
w okresie od 24 maja
1086
do 16 września
1087
.
Pochodził z książęcej rodziny w Benewencie. Na świat przyszedł w 1026 lub 1027 roku. Na chrzcie otrzymał imię Laufer (Dauferiusz). Pragnął zostać zakonnikiem, ale jego rodzice nie wyrazili na to zgody. Posłuszny ich woli ożenił się, ale powołanie okazał się silniejsze. Po śmierci ojca porzucił rodzinę i rozpoczął życie
pustelnika
. Krewni żony odnaleźli go i siłą sprowadzili z powrotem. Widząc jednak jego cierpienie, zgodzili się, by wstąpił do benedyktynów. Wstąpił do klasztoru kontemplacyjnego w La Cawa, niedaleko
Salerno
. Tam przyjął imię
Dezyderiusz
. Później przeniósł się do klasztoru benedyktyńskiego na Monte Cassino. Trzy lata po tym fakcie został opatem.
Jako
opat
zaczął rozbudowywać
klasztor
. W tym celu sprowadził z
Konstantynopola
artystów. Już przebudowaną świątynię konsekrował papież
Aleksander II
. Opat Dezyderiusz rozbudował także benedyktyńską bibliotekę. Papież
Mikołaj II
mianował go kardynałem i wikariuszem papieskim klasztorów.
Dezyderiusz w rok po śmierci
Grzegorza VII
został wybrany na papieża
24 maja
1086, dzięki poparciu księcia Normanów, Jordana. Przyjął imię Wiktor.
Zanim został konsekrowany, zmuszono go do opuszczenia
Rzymu
.
Papież
elekt wrócił do klasztoru na Monte Cassino i ponownie objął funkcję opata. W marcu 1087 roku odbył się synod w
Kapui
, który potwierdził ważność wyboru Wiktora III. Biskupi ustalili, że papież elekt powinien wrócić i objąć urząd, mimo opozycji, której przewodził arcybiskup Lyonu Hugon. W tym czasie w Rzymie rządził
Antypapież Klemens III
.
Normanowie
usunęli uzurpatora i Wiktor III został konsekrowany
9 maja
1087 roku w Bazylice św. Piotra. W Rzymie pozostały wojska Klemensa III i mimo poparcia księcia Jordana z Kapui oraz Matyldy Toskańskiej Wiktor III nie był w stanie utrzymać władzy. Po tygodniu papież wrócił na Monte Cassino.
Matylda Toskańska
usilnie namawiała go do powrotu i w rezultacie z jej pomocą papież wrócił do Rzymu przez morze, a potem usunął żołnierzy Klemensa III.
W czasie pontyfikatu Wiktora III z Pizy i Genui wyruszyła morska ekspedycja przeciw
Saracenom
. Zakończyła się ona w sierpniu 1087 roku zdobyciem
Al-Mahdiji
, położonej w zachodniej części
Tunisu
. Część łupów przekazano Bazylice św. Piotra.
Kiedy do Italii przybył cesarz
Henryk IV
, rozpoczęły się nowe rozruchy. I znowu papież schronił się w klasztorze benedyktyńskim. Na koniec sierpnia 1087 roku zwołał do Benewentu synod, na którym potwierdził dekret Grzegorza VII skierowany przeciw inwestyturze symonistów. Nałożył także
anatemę
na Klemensa III. Skrajni zwolennicy reformy gregoriańskiej zostali przez niego potępieni.
W trakcie
synodu
w
Benewencie
papież
zachorował i wrócił na Monte Cassino. Usilnie zabiegał o pojednanie z Normanami. Jako głowa Kościoła nie zdołał wykorzystać swych talentów, gdyż kilka miesięcy później
16 września
1087 roku zmarł.
Leon XIII
beatyfikował Wiktora III w roku
1887
. W opactwie na Monte Cassino spoczywają jego relikwie i od wieków otaczane są wielką czcią.
Liturgia wspomina go
16 września
, w rocznicę jego śmierci.
Linki zewnętrzne