Joseph Leopold Eybler
Joseph Leopold EyblerJoseph Leopold Edler von Eybler (ur.
8 lutego
1765
w
Schwechat
(k.
Wiednia
), zm.
24 lipca
1846
w
Wiedniu
) – austriacki kompozytor. ŻyciePierwsze lekcje muzyki pobierał u swego ojca, dyrygenta chóru oraz nauczyciela w
Schwechat
. Po otrzymaniu podstawowego wykształcenia muzycznego zaczął studiować prawo. Po pożarze, w którym jego rodzina straciła majątek został zmuszony do porzucenia studiów i rozpoczął życie muzyka.[1] W latach
1776
-
1779
studiował
kompozycję
u
J. G. Albrechtsbergera
. Po kilku trudnych latach pomógł mu
Joseph Haydn
, który polecił trzy jego sonaty fortepianowe wydawcy
Artaria
. Eybler był również zaprzyjaźniony z
Wolfgangiem Amadeuszem Mozartem
, który zlecił mu by przygotowanie śpiewaków do pierwszego wykonania opery
Così fan tutte
. Po śmierci
W. A. Mozarta
w
1791
roku jego żona Konstancja przekazała mu rękopis
Requiem
. Eybler pracował przez jakiś czas nad utworem wykończając w „duchu Mozarta” partie orkiestrowe pięciu części utworu: Dies Irae, Tuba mirum, Rex tremende, Recordare, Confutatis.[2] Po jakimś czasie oddał wdowie nie dokończona partyturę, która przekazała ją
F. X. Süssmayrowi
.[3] W
1792
roku Eybler został dyrygentem chóru w Kościele Karmelitów w
Wiedniu
, a w
1794
objął takie samo stanowisko w bardziej znanym opactwie Schotten w
Wiedniu
, które piastował przez kolejnych 30 lat. Jednocześnie od
1801
roku był nauczycielem muzyki na dworze wiedeńskim (być może za wstawiennictwem
J. Hadyna
lub jego patronki – cesarzowej
Marii Teresy
). W
1804
roku na zlecenie
Marii Teresy
Eybler skomponował Requeim c-moll. Prawdopodobnie sukces Requiem spowodował, że w
1804
roku Eybler został wicekapelmistrzem dworskim. W
1810
roku cesarz zamówił u Eyblera potężne oratorium Die vier letzten Dinge, do którego tekst napisał Joseph Sonnleithner.[4]. Po przejściu na emeryturę
A. Salieriego
w
1824
roku Eybler zastąpił go na stanowisku kapelmistrza. Eybler był jednym z ośmiu muzyków, którzy
29 marca
1827
roku trzymali białą wstęgę przymocowaną do trumny na pogrzebie
Ludwiga van Beethovena
.[5] W
1833
roku podczas dyrygowania
Requiem
W. A. Mozarta
doznał udaru, który uniemożliwił mu pełnienie obowiązków na dworze. Podczas ostatnich lat, które spędził z rodziną otrzymał wiele zaszczytów, a w
1835
został nobilitowany przez cesarza. Eybler był bardzo uzdolnionym muzykiem, grał na
fortepianie
,
organach
,
skrzypcach
,
altówce
, barytonie i
rogu
. Bibliografia- Adam Czartkowski - Beethoven. Próba portretu duchowego. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa, 2010.
- Guy Wagner – Brat Mozart. Wolnomularstwo w osiemnastowiecznym Wiedniu, Wydawnictwo Ureus, Gdynia, 2001.
- Encyklopedia Muzyczna PWM, t. 3, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków.
Zobacz też- Lista dzieł Josepha Leopolda Eyblera
Przypisy- ↑ Angela Pachovsky – tekst do książeczki Joseph Eybler – Die vier letzten Dinge, CPO 777 024-2, 2 CD.
- ↑ Guy Wagner – Brat Mozart. Wolnomularstwo w osiemnastowiecznym Wiedniu, Wydawnictwo Ureus, Gdynia 2001, s.178-181.
- ↑ Opracowania Eyblera zostały całkowicie zignorowane przez
F. X. Süssmayra
; Guy Wagner – Brat Mozart. Wolnomularstwo w osiemnastowiecznym Wiedniu, Wydawnictwo Ureus, Gdynia 2001, s.181.
- ↑ Tekst oratorium był pierwotnie przeznaczony dla
J. Haydna
, The New Grove Dictionary of Music and Musician, Macmillan Publisher Limited, 1980, tom 4, s.337
- ↑ Razem z Eyblerem szli: Hummel, Seyfried i Kreutzer, z drugiej strony – Weigl, Gyrowetz, Gänsbacher i Würfel; Adam Czartkowski - Beethoven. Próba portretu duchowego. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa, 2010, s.251.
Inne hasła zawierające informacje o "Joseph Leopold Eybler":
Biegun północny
...
Adwentyzm
...
Grenoble
...
1972
...
1884
...
Klemens Maria Hofbauer
...
Nowa Anglia
...
1679
...
Ekranizacje dzieł Williama Szekspira
...
1986
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Joseph Leopold Eybler":
Zbiory liczbowe (plansza 1)
...
204 Kryzys europejskiej myśli demokratycznej (plansza 14)
...
219 Kultura, nauka i oświata w okresie II wojny światowej (plansza 4)
...
|