Szkoła florencka – szkoła włoskiego malarstwa rozwijająca się od
XIII wieku
we
Florencji
.
Protorenesans
Pierwszym ważnym malarzem we Florencji był
Cimabue
, który tworzył w jeszcze bizantyjskiej tradycji, aczkolwiek jego twórczość zapowiadała już pewne zmiany. Rzeczywistym założycielem szkoły florenckiej był
Giotto
. Jego umiejętności przedstawiania trójwymiarowych form i przestrzeni, oddawania ludzkich emocji oraz prostota kompozycji uczyniły jego dzieła rewolucyjnymi. Wpływ tego artysty na florenckich malarzy był ogromny.
Wczesny renesans
W pierwszej ćwierci XV wieku, u progu
quattrocenta
malarstwo florenckie doświadczyło wpływu
gotyku międzynarodowego
, za sprawą sieneńczyka
Lorenzo Monaco
i
Masolina da Panicale
, którzy pracowali nad freskami w
kaplicy Brancaccich
. Styl "ozdobny", który reprezentowali, polegał na upodobaniu do dekoracyjnej linii, czystych barw oraz płytkiej przestrzeni. W opozycji znalazł się surowy, tzw. "prosty", styl
Masaccia
, przyjaciela i ucznia architekta
Brunelleschiego
i rzeźbiarza
Donatella
, wraz z którymi stał się pionierem renesansu.
Paolo Uccello
zasłynął dzięki swojemu studiowaniu
perspektywy
.
Fra Angelico
, dominikanin, rozwinął prosty, wyrazisty styl wykorzystywany przez niego do celów dydaktycznych. Pogoda ducha i jasny koloryt jego prac były kontynuowane w twórczości
Domenica Veneziano
i
Alesso Baldovinetti
. Wpływ
Donatella
uwidocznił się silnie w dziełach
Andrei del Castagno
. Początkowa inspiracja Masacciem u
Fra Filippo Lippiego
została zastąpiona wpływem sztuki Donatella i malarstwa niderlandzkiego. Dekoracyjność i niderlandzki realizm splatają się z kolei w twórczości
Benozza Gozzoli
i
Domenica Ghirlandaio
.
Linki zewnętrzne