Biskup misyjny - instytucja
Kościoła katolickiego
wprowadzona dopiero na
soborze trydenckim
.
Kapłan
posiadający tytuł i
święcenia
biskupie, nie będący jednak przypisany do konkretnej
diecezji
, lecz posłany na
misję
.
Godność biskupa pozwala na wyświęcanie kapłanów spośród ludu, w którym prowadzi misję. Często stosuje się to określenie do czasów wcześniejszych na określenie tych biskupów (zob. np.
Winfryd Bonifacy
,
Brunon z Kwerfurtu
,
Jordan
), którzy działali na terenach pogańskich lub świeżo chrystianizowanych, chociaż pod względem prawnym takiej instytucji w Kościele katolickim do końca średniowiecza nie było.
Część badaczy przyjmuje, że istniało pewne rozróżnienie między episcopus regionarius (biskup regionu) a episcopus gentium (biskup ludu). Pierwsi byliby zapraszani przez władcę
neofitę
dla utworzenia struktury kościelnej. Drudzy wyruszaliby w misję do ludów zupełnie nieochrzczonych.
Instytucja biskupów misyjnych rozwinęła się jeszcze w epoce wielkich akcji misyjnych XVII i XVIII wieku. Na terenach szczególnych prześladowań chrześcijaństwa (
ZSRR
,
Chiny
) zaistnieli biskupi misyjni, których działalność była siłą rzeczy oderwana od konkretnej diecezji.
Nie zaistniała nigdy
tytulatura
arcybiskupa misyjnego. Używanie przez niektórych biskupów misyjnych emblematów tradycyjnie przynależnych metropolitom (
paliusz
) było związane z możliwością wyświęcania dalszych biskupów. Tytułowanie ich arcybiskupami w niektórych źródłach było wyłącznie formą grzeczności.
Zobacz:
chrześcijaństwo
,
biskup
,
misja