Georges-Henri Lemaître () (ur. 17 lipca 1894 w
Charleroi
– zm. 20 czerwca 1966 w
Leuven
)
belgijski
ksiądz
katolicki
i
astronom
, jeden ze współtwórców współczesnej
kosmologii
relatywistycznej. Jako pierwszy zastosował w kosmologii
fizykę kwantową
, Rozwijał idee
Alberta Einsteina
. Stworzył hipotezę
Wielkiego Wybuchu
(nazywał ją Hipotezą Pierwotnego Atomu). Przewidział istnienie
promieniowania reliktowego
.
Georges Lemaître urodził się 17 lipca 1894 roku w
Charleroi
w
Belgii
. Odbywał tam też studia średnie w kolegium
jezuickim
. W 1910 roku przeniósł się z rodziną do
Brukseli
, gdzie zapisał się do Kolegium św. Michała w
Etterbeek
. Planował przygotować się tam do
studiów
górniczych
, które rozpoczął w 1911 roku na uniwersytecie w Leuven.
Ukończył studia w 1914 roku i zaraz po wybuchu
I wojny światowej
wstąpił do wojska. W 1919 roku wrócił do
Leuven
, aby uzyskać
doktorat
z
matematyki
i
fizyki
. Po jego uzyskaniu, w październiku 1920 roku Lemaître wstąpił do
seminarium duchownego
dla opóźnionych powołań w
Mechelen
. Święcenia
kapłańskie
przyjął 22 września 1923 roku[1].
Niedługo po święceniach Lemaître uzyskał stypendium na wyjazd do
Cambridge University
. Następnie odwiedził
Kanadę
i
Stany Zjednoczone
, gdzie zatrzymał się dłużej w
Harvard College Observatory
, gdzie opublikował swoje prace o
Wszechświecie de Sittera
i
gwiazdach zmiennych
, oraz w
Massachusetts
, gdzie rozpoczął regularne studia w
MIT
, a następnie uzyskał tam kolejny doktorat.
W grudniu 1924 roku Lemaître zainteresowany odkryciem
prawa Hubble'a
opublikował swoją najważniejszą[2] pracę pt. Wszechświat jednorodny o stałej masie i rosnącym promieniu, wyjaśniający prędkość radialną mgławic pozagalaktycznych (Un universe homogène de masse constante et de rayon croissant rendant compte de la vitesse radiale des nébuleuses extra-galactiques)[3].
W 1940 roku Lemaître został członkiem
Papieskiej Akademii Nauk
, a w 1960 roku jej prezesem, którym pozostał do śmierci. Za jego rządów do Akademii nowi członkowie byli powoływani bez względu na narodowość i wyznanie. Między innymi przyjęto do niej
Paula Diraca
i
Johna Ecclesa
.
Pierwszą poważną chorobą Lemaître'a był
zawał serca
w 1964 roku. Kryzys nastąpił 9 czerwca 1966 roku. Lemaître został umieszczony w szpitalu, gdzie Odon Godart odwiedził go 16 lub 17 czerwca, by porozmawiać o odkryciu przewidzianego wcześniej przez Lemaître'a
promieniowania tła
. Lemaître zmarł 20 czerwca 1966 roku. Został pochowany na cmentarzu w
Charleroi
.
Przypisy
- ↑ A. Lightman, Światło z przeszłości. Dzieje Kosmologii współczesnej, Warszawa 2003, s. 27.
- ↑ Michał Heller: Kosmologia Lemaître'a. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2008, ss. 10, 21. .
- ↑ Georges Lemaître. Un universe homogène de masse constante et de rayon croissant rendant compte de la vitesse radiale des nébuleuses extra-galactiques. „Annales de la Société Scientifique de Bruxelles”. 47A, ss. 49-59 (1927) (
fr.
).
Bibliografia