Kazimierz Klaudiusz Górski (ur.
2 marca
1921
we
Lwowie
, zm.
23 maja
2006
w
Warszawie
) –
polski
piłkarz, występujący na pozycji napastnika, trener piłkarski oraz działacz.
W latach 1970-1976 był selekcjonerem
reprezentacji Polski
, którą doprowadził do zwycięstwa w
Igrzyskach Olimpijskich 1972
oraz finału
Igrzysk Olimpijskich 1976
, a także srebrnego medalu (III miejsce) na
Mundialu 1974
. Po zakończeniu pracy z drużyną narodową prowadził – z sukcesami – kluby w
Grecji
, m.in.
Panathinaikos AO
i
Olympiakos SFP
; z oboma wywalczył mistrzostwo kraju. Od 1986 roku zasiadał we władzach
PZPN
. W latach 1991-1995 był prezesem związku. W plebiscycie
Piłki Nożnej
został uznany za najlepszego polskiego trenera XX wieku.
W
wyborach parlamentarnych w 1993
bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy
Samoobrony RP
jako członek
Polskiej Partii Przyjaciół Piwa
[1].
Piłkarz
Grał w piłkę nożną jako napastnik w zespołach: RKS Lwów,
Spartak Lwów
,
Dynamo Lwów
,
Legia Warszawa
. Nosił pseudonim boiskowy "Sarenka". Świetnie zapowiadającą się karierę piłkarską przerwały mu lata
drugiej wojny światowej
. Wystąpił w jednym meczu międzypaństwowym
Polska
-
Dania
(0-8) 26 czerwca 1948 (zagrał 34 minuty).
Trener klubowy
Ukończył kurs trenerski w
Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego
w
Krakowie
w 1952 roku oraz studia w
Akademii Wychowania Fizycznego
we
Wrocławiu
w 1980.
Trenował
Marymont Warszawa
(pierwsza samodzielna praca szkoleniowa rozpoczęta w 1954), trzykrotnie
Legię Warszawa
(1959, 1960-1962 i 1981-1982),
Lubliniankę
(1963-1964),
Gwardię Warszawa
(1964-1966),
Łódzki KS
(1973),
greckie
:
Panathinaikos AO
(1977-1978, Mistrzostwo Grecji),
Kastorię
(1979-1980),
Olympiakos SFP
(1980-1981 i 1983, Mistrzostwo Grecji) i Ethnikos Pireus (1983-1985).
Trener reprezentacji
Szkolił
reprezentacje Polski
różnych kategorii: juniorów w latach 1956-1960, do lat 23 w latach 1966-1970 i pierwszą
reprezentację narodową
– w 1966 w składzie komisji selekcyjnej w 3 meczach i z wielkimi sukcesami w latach 1970-1976 (pierwszy mecz ze
Szwajcarią
w
Lozannie
5 maja 1971). Z reprezentacją osiągnął historyczny sukces: zdobył złoty medal na
Igrzyskach Olimpijskich
w
Monachium
(1972), srebrny medal (3. miejsce) na
Mistrzostwach Świata
w
RFN
(1974) i srebrny medal na
Igrzyskach Olimpijskich
w
Montrealu
(1976). Prowadził reprezentację w 73 meczach, osiągając 45 zwycięstw.
Działacz PZPN
Po zakończeniu kariery trenerskiej i powrocie do Polski od 1986 we władzach
PZPN
, od 1987 wiceprezes Związku, w latach 1991-1995 prezes, od 3 lipca 1995 prezes honorowy
PZPN
. Od 1976 członek honorowy
PZPN
.
Rodzina
Jego żoną była warszawianka Maria ze Stefańczaków (ur. 5 października 1919, zm. 22 kwietnia 2005), miał dwoje dzieci (syn Dariusz, ur. 1953, fotoreporter, związany m.in. z tygodnikiem "
Piłka nożna
"; córka Urszula, ur. 1956, trenerka łyżwiarstwa figurowego, zamieszkała w Grecji).
Gwiazda Kazimierza Górskiego w Alei Gwiazd Sportu, we
Władysławowie
Zmarł 23 maja 2006 po długiej i ciężkiej chorobie
nowotworowej
. Spoczął w grobie rodzinnym na
Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie
. Jego pamięć uczczono oficjalną minutą ciszy przed rozpoczęciem piłkarskich mistrzostw świata w 2006.
Nagrody i odznaczenia
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne