MONTAŻ SŁOWNO-MUZYCZNY Z OKAZJI BOŻEGO NARODZENIA pt. "ŚWIATŁOŚĆ, KTÓRA OŚWIECA KAŻDEGO CZŁOWIEKA..."
Opracowała:
mgr Danuta Witko
katecheta w Zespole Szkół im. gen. J. Kustronia w Lubaczowie
Miejsce: Aula
Czas trwania: 40 minut
Liczba osób biorących udział w montażu: 7, zespół muzyczny i chór
Cele:
- Wprowadzenie uczestników spotkania w świąteczny nastrój.
- Wzmacnianie więzi uczuciowo-emocjonalnych między uczniami i nauczycielami, pracownikami szkoły, zaproszonymi gośćmi.
- Podtrzymywanie tradycji i zwyczajów świątecznych.
Dekoracja bożonarodzeniowa (szopka, choinka, stół wigilijny itp.)
Uczestnicy: dyrektorzy szkoły, ksiądz, nauczyciele i pracownicy szkoły, uczniowie oraz zaproszeni goście.
Organizacja: Uczestnicy siedzą przy stole wigilijnym. Uczniowie zgromadzeni wokół szopki.
Potrzebne rekwizyty:
- wieniec adwentowy z czterema świeczkami wyeksponowany w widocznym miejscu.
- świece z motywem świątecznym, do wręczenia wszystkim uczestnikom spotkania opłatkowego.
Śpiew chóru : "Rorate ceali desuper,
et nubes pluant justum" /3x
Uczeń I:
Uczeń podchodzi do wieńca adwentowego zapala po kolei cztery świece i mówi:
Zapach gałązek wieńca adwentowego budzi uczucie oczekiwania, a światło świec rozświetla ponurą porę roku.
Bardziej świadomie niż kiedykolwiek zapalam pierwszą świeczkę i akceptuję siebie, swoje światło życia, swoje zdolności i upośledzenia.
Zapalając drugą świeczkę akceptuję Ciebie takim, jakim jesteś.
Trzecia świeczka wyraża moją radość z naszej wspólnoty tutaj. Chciałbym też powiedzieć, że oczekuję od innych tyle samo, ile sam jestem w stanie z siebie dać.
Do czwartej świeczki mówię "tak", ponieważ w Jezusie wzeszło dla nas światło, które nawiedzi nas wszystkich .
Uczeń II
Ktoś miłowany tu przyjdzie - dobre obejmą nas ręce
I będą nasze uśmiechy srebrnym błękitem dziecięce
Ktoś miłowany nam powie: tęsknotą waszą zakwitnę
Ponad srebrnymi łodziami ujrzycie żagle błękitne
Jakże daleko, daleko fala nas życia poniosła.
Wszystko się ku nam przybliży: żagle i łodzie i wiosła
Wszystko się ku nam przybliży i w zachwyceniu ukaże
Dawno zgubione radości, imiona wasze i twarze
Gwiazdy melodię zaszumią, struny się dźwiękiem rozprzędą
Będziemy sami dźwiękami i tą błękitną kolędą.
Uczeń III
Gdy już gwiazdy złote na niebie zamigocą,
a jedna z nich zakreśli w przestrzeni wielki łuk,
niebiańskie jasne wrota uchylą się tą nocą
i wśród anielskich pieśni na ziemie zstąpi Bóg.
Nie będzie owej nocy nikt cierpiał ni zawodził,
Z każdego bowiem łona, ze wszystkich ludzkich gniazd
Płynie: Bóg się rodzi!...
A pieśń ta pełna mocy w akordy się rozdzwoni pod
Stropem złotych gwiazd.
Śpiew:
"Bóg się rodzi, moc truchleje
Pan niebiosów obnażony,
Ogień krzepnie, blask ciemnieje,
Ma granice Nieskończony;
Wzgardzony, okryty chwałą,
Śmiertelny Król nad wiekami!
A słowo ciałem się stało
I mieszkało między nami."
Uczeń IV:
Z Księgi Proroka Izajasza:
" Naród kroczący w ciemnościach
ujrzał światłość wielką;
nad mieszkańcami kraju mroków
zabłysło światło.
Pomnożyłeś radość,
Zwiększyłeś wesele.
Rozradowali się przed Tobą,
Albowiem Dziecię się nam narodziło,
Syn został nam dany.
Nazwano Go imieniem:
Przedziwny Doradca, Bóg Mocny,
Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju".( Iz 9, 1-2.5)
Uczeń V:
Cicha noc... Jak przed wiekami,
Ciągły cud na nowo: Bóg się rodzi! Będzie z nami!
Spełniło się słowo!
Myślą swoją się cofamy
Do tamtej godziny,
Gdy w stajence Betlejemskiej
Zabrzmiał pierwszy płacz Dzieciny.
Śpiew:
"Cicha noc, święta noc,
pokój niesie ludziom wszem,
A u żłóbka Matka święta czuwa
sama uśmiechnięta,
Nad Dzieciątka snem."
Uczeń I:
Jest w naszym kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny,
Przy wzejściu pierwszej gwiazdy wieczornej na niebie,
Ludzie gniazda wspólnego łamią chleb biblijny
Najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie...
Uczeń II:
Przy wigilijnym stole łamiąc opłatek święty,
Pomnijcie, że dzień ten radosny
W miłości jest poczęty;
Że jako mówi nam wszystkim
Dawne odwieczne orędzie,
Z pierwszą na niebie gwiazdą
Bóg w naszym domu zasiądzie.
Sercem Go przyjąć gorącym,
Na ścieżaj otworzyć wrota –
Oto co wam każę
Miłość, największa cnota.
Śpiew:
"To już pora na wigilię, to już czas,
A tu jeszcze kogoś nie ma pośród nas,
A tu jeszcze, a tu jeszcze ktoś ma przyjść,
Bo przy stole wolne miejsce czeka dziś.
Gwiazdo betlejemska, prowadź go przez świat,
Żeby razem z nami przy tym stole siadł.
Prowadź go tu do nas z tych dalekich dróg,
Żeby razem z nami kolędować mógł.
Daj mu światło, bo tak łatwo zmylić ślad,
Daj nadzieję, kiedy w oczy wieje wiatr,
Strudzonemu, zmęczonemu pomóż iść,
Bo samotny nikt nie może zostać dziś..."
Uczeń III:
Dlaczego jest święto Bożego Narodzenia?
Dlaczego wpatrujemy się w gwiazdę na niebie?
Dlaczego śpiewamy kolędy?
Uczeń IV:
Dlatego, żeby uczyć się miłości od Pana Jezusa.
Dlatego, żeby podawać sobie ręce.
Dlatego, żeby uśmiechać się do siebie.
Dlatego, żeby sobie przebaczać
Śpiew:
"Ten szczególny dzień się budzi,
niosąc ciepło w każdą sień.
To dobroci dzień dla ludzi,
tylko jeden w całym roku taki dzień.
Zmierzchem błyśnie nam promiennie –
gasząc w sercach naszych złość –
i nadejdzie noc pojednań,
tylko jedna w całym roku taka noc.
ref. Choć tyle żalu w nas i gniew uśpiony trwa,
przekażcie sobie znak pokoju, przekażcie sobie znak."
Uczeń I:
Zawsze, ilekroć uśmiechasz się do swojego brata i wyciągasz do niego rękę – jest Boże Narodzenie...
Uczeń II:
Zawsze kiedy milkniesz, by wysłuchać innych – jest Boże Narodzenie...
Uczeń III:
Zawsze, kiedy dajesz odrobinę nadziei tym, którzy są przytłoczeni ciężarem fizycznego, moralnego i duchowego ubóstwa – jest Boże Narodzenie...
Uczeń IV:
Zawsze , kiedy rozpoznajesz w pokorze jak bardzo znikome są Twoje możliwości i jak wielka jest Twoja słabość – jest Boże Narodzenie...
Uczeń V:
Zawsze, kiedy sam – nie mając wiele – potrafisz dzielić się z innymi i obdarzasz ich radością – jest Boże Narodzenie...
Uczeń VI:
Zawsze, kiedy czynisz swoje serce bezpiecznym domem dla przestraszonych, utrudzonych, odepchniętych i wzgardzonych – jest Boże Narodzenie...
Uczeń VII:
Zawsze, ilekroć pozwolisz, by Bóg pokochał innych przez Ciebie – zawsze wtedy jest Boże Narodzenie...
Śpiew:
"Jakaś światłośc nad Betlejem się rozchodzi.
W środku nocy przerażony lud się budzi.
Dzisiaj właśnie tutaj Chrystus się narodził.
Przyszedł do nas, bo chce zbawic wszystkich ludzi.
Ref.:Teraz śpij Dziecino mała,
teraz śpij Dziecino miła
Ziemia bogactw Ci nie dałą,
bo bez Ciebie biedną była."
Uczeń I:
Jezus rodząc się w Betlejem stał się Światłością Świata,
Spoglądamy w zadumie na blask świeczek
Świeczka płonie bezgłośnie – a w ciszy rodzi się wiele dobrego
Świeczka promienieje światłem – a wszelkie ciemności są wobec niej bezsilne
Świeczka zużywa się powoli – oddaje nam swe światło i ciepło
W blasku świeczki potrafię rozeznać drogę, a Dobra Nowina jaką przyniosło nam Dzieciątko
Prowadzi nas i wskazuje właściwy kierunek.
Płomienie ogrzewają , zaś zbawczy czyn Chrystusa
chroni nas przed chłodem rozpaczy i brakiem nadziei.
Z Ewangelii wg. Św. Jana.( J 1, 1-14) – Ewangelię odczytuje ksiądz.
Śpiew:
"Pójdźmy wszyscy do stajenki
Do Jezusa i Panienki
Powitajmy Maleńkiego i Maryję Matkę jego
Witaj Jezu ukochany
Przez patriarchów czekany
Od proroków ogłoszony
Od narodów upragniony
Witaj dzieciąteczko w żłobie
Wyznajemy Boga w Tobie
Coś się narodził tej nocy
By nas wyrwać z czarta mocy."
Uczeń VI:
Szanowni Panowie Dyrektorzy
Drodzy Nauczyciele i Pracownicy naszej Szkoły,
Koleżanki i koledzy
Zechciejcie przyjąć od nas najserdeczniejsze życzenia bożonarodzeniowe............................................................................
.....................................................................
Uczeń składa zgromadzonym życzenia, a następnie uczestnicy Łamią się opłatkiem, składają sobie życzenia, młodzież wręcza gościom i nauczycielom świece z motywem świątecznym wykonane własnoręcznie.
Poczęstunek na wzór Wieczerzy Wigilijnej i wspólne śpiewanie kolęd.
mgr Danuta Witko |
